opis legendarna i fantastyczną postać i nie moze być z Mitologi

Posejdon - syn Kronosa, brat Zeusa - po urodzeniu został połknięty przez swego ojca. Kiedy w końcu Kro­nos musiał wypluć swe potomstwo, oswobodzony Posej­don wziął udział w podziale świata i objął w posiadanie swoją część dziedzictwa, to jest morze. Wychowawcami Posejdona byli Telchinowie, morskie demony, wynalazcy sztuki rzeźbiarskiej. Przedstawiano ich jako istoty o rybich ogonach, mogli jednak przybierać różne inne postacie. Posejdon mieszkał we wspaniałym pałacu na dnie morza wraz ze swą małżonką, Amfitrytą, której rękę zdobył przełamując jej długotrwały opór. Posejdon był bogiem ponurym i mściwym, kiedy wpadał w gniew, uderzał swym trójzębem o skałę, powo­dując burze i trzęsienie ziemi. Jednak również on uśmierzał nawałnice i uspakajał fale. Gniew Posejdona jest motywem przewijającym się przez całą Odyseję Homera, przyczyną znacznej części nieszczęść głównego bohatera poematu. Głównym powo­dem tego gniewu było okaleczenie przez Odyseusza jednego z synów pana mórz, cyklopa Polifema.  Posejdon wraz z Apollinem zbudowali mury Troi, ale król Laomedon nie tylko odmówił wypłacenia bogom wynagrodzenia za tę pracę, ale także nie szczędził im obelg. Od tej chwili Posejdon stał się zaciekłym wrogiem Trojan, a zwłaszcza panującej w tym mieście dynastii królewskiej. Rozgniewany kazał morskiemu potworowi pustoszyć brzegi trojańskie i porywać ich mieszkańców. Wyrocznia orzekła. że boga można przebłagać, wydając potworowi na pożarcie córkę Laomedona, Hezjone. W ostatniej chwili dziewczynę uratował Herakles, który zabił potwora. Jednak gniew Posejdona ścigał także następne poko­lenie Trojan. W czasie dziesięcioletniej wojny trojańskiej bóg udzielał pomocy wojownikom achajskim (z wyjąt­kiem jednego przypadku, kiedy uratował on od śmierci z rąk Achillesa księcia trojańskiego. Eneasza, którego przeznaczeniem było przeżyć upadek Troi).