Jakie są BOLEŚCI MARYJNE?

Boleść pierwsza: Proroctwo Symeona Starzec Symeona przepowiada Maryi, że duszę Jej przeszyje miecz. A stanie się to dlatego, że jej Synowi, będą się niektórzy sprzeciwiać. Owocem tajemnicy jest poddanie się woli Bożej, jak Maryja. Na obrazie: Matka Bolesna patrzy szeroko otwartymi oczami, jakby zatrwożona. Patrzy w dal, głęboko zamyślona, jakby widziała już to, co dopiero miało się stać. Składa swoje ręce na piersiach i całkowicie poddaje się woli Bożej. Symeon cieszy się, trzymając w ramionach Zbawiciela świata. Dla lepszej kompozycji na dole obrazu malutki Jan Chrzciciel patrzy na Jezusa, o którym powie kiedyś: Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu Boleść druga: Ucieczka do Egiptu Na polecenie Anioła Józef wziął dziecię i Matkę jego i uszedł do Egiptu przed złością Heroda. Maryja w czasie tej tułaczki przeżyła wiele zmartwień. Owocem tajemnicy jest słuchanie głosu Bożego, jak Maryja. Na obrazie: Matka Bolesna zsiadła z osiołka i udaje się na miejsce odpoczynku. Z zatroskaniem i miłością obejmuje śpiącego Jezusa. Tak jak chcą apokryfy bogowie egipscy składają pokłon Dzieciątku. Kamienny Sfinks z oddali pochyla głowę. W tle mało widoczne piramidy i aniołowie towarzyszący ucieczce. Przy boku Maryi stoi cicho św. Józef, wierny stróż i opiekun Świętej Rodziny. Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu Boleść trzecia: Szukanie Pana Jezusa, który pozostał w świątyni Jezus zaginął w Jerozolimie, trzy dni Maryja wraz z Józefem bolejąc szukali Jezusa. Czy może być większa boleść dla Matki? Owocem tajemnicy jest tęsknota za Jezusem. Na obrazie: Matka Bolesna spotyka anioła w postaci żydowskiego chłopca. Wskazuje on świątynię, gdzie można odnaleźć Jezusa. Dialog z chłopcem spotkanym na drodze, przypomina późniejszą rozmowę z Synem, który mówił, że musi być w sprawach Ojca. Chusta na głowie Matki Bożej w kolorze czerwonej magenty jest zapowiedzią przyszłej męki Jezusa i Jej współcierpienia. Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu Boleść czwarta: Spotkanie Pana Jezusa dźwigającego krzyż Skazany na śmierć Jezus dźwiga krzyż na Golgotę. A oto w drodze spotyka się z Matką swoją. Rzewne musiało być to spotkanie. Owocem tajemnicy jest cierpliwe znoszenie krzyżów. Na obrazie: Matka Bolesna dotyka dłońmi Syna. Cierpi bardzo, ale jeszcze nie płacze, żeby Syna nie martwić swoim bólem. Jego cierpienie jest większe. Z miłością i oczami pełnymi łez patrzy na Ukochanego Syna. Przytuliłaby Go po ludzku, ale żołdacy nie zezwolą. Ona wie, że musi się wypełnić wola Boga. Tu już kolor czerwieni podkreślający cierpienie Maryi zaczyna nabierać intensywności. Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu Boleść piąta: Śmierć Pana Jezusa na krzyżu Obok krzyża Jezusowego stała Matka Jego. Mężnie współcierpiała z Synem dla zbawienia świata. Owocem tajemnicy jest panowanie nad złymi skłonnościami. Na obrazie: Matka Bolesna obejmuje Syna, płacząc krwawymi łzami Teraz może spokojnie płakać, nie dodając Synowi bólu swojego cierpienia Czerwony kolor bólu i cierpienia zaczyna odmieniać się w światłość, w nadzieję Delikatnie zaznaczona została postać Jana, z którym wszyscy możemy się utożsamić. Z ust konającego Jezusa usłyszał słowa testamentu: Oto Matka twoja. Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała OjcuBoleść szósta: Złożenie martwego ciała Syna na kolana Matki Zdjęte z krzyża: Ciało Jezusowe złożono w ramiona Maryi. Jezus przestał już cierpieć, a Ona jakby uzupełnia to, czego nie dostaje cierpieniom Jezusowym. Z największą czcią i wdzięcznością całuje Jego święte Rany i obmywa je swymi łzami. Owocem tajemnicy jest szczery żal za grzechy. Na obrazie: Matka Bolesna po raz ostatni tuli Ciało swojego Syna. Już po ludzku może nie hamować płaczu. Matka opłakująca. Dotyka swoją twarzą Jego martwej głowy. Obejmuje z matczyną troską, jak wtedy gdy był jeszcze malutki. Cierpienie Jezusa stało się Jej cierpieniem. Kolor czerwony odnosi się do krzyża. Jezus jest w kolorze nadziei. Ręka Jezusa podana nam wszystkim jest rytmem krzyża w kompozycji. Ojcze nasz, 7 x Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu Boleść siódma: Złożenie Pana Jezusa do grobu Umęczone Ciało Jezusowe złożono do grobu w obecności Matki Najświętszej. Żegnała je Maryja z bólem i z wielką wiarą, że Syn zmartwychwstanie. Owocem tajemnicy jest prośba o szczęśliwą śmierć. Na obrazie: Matka Bolesna klęczy. Ramiona wskazują na pogodzenie się z wolą Boga. Twarz wyraża spokój. Usta wymawiają: Bądź wola Twoja. Oczami wiary już widzi jak wypełniają się słowa Jezusa dotyczące jego zmartwychwstania. W swoim sercu widzi, że On, Jej Syn, zaczyna odwijać się z żałobnego całunu, że zmartwychwstanie jak obiecał. Światłość otacza Jezusa i ogarnia grób. Podkreślone kolory zieleni i żółci, wyrażają nadzieję i światło zmartwychwstania. Jezus w kompozycji jest poziomą częścią krzyża, a Maryja pionową. Oboje są krzyżem, który otwiera się ku światłu

"Wizerunki maryjne w liryce średniowiecznej" - porównaj na przykładzie Bogurodzicy i Lamentu Świętokrzyskiego

Wizerunki maryjne w liryce średniowiecznej;
Dla średniowiecza charakterystyczny był kult świętych, przede wszystkim Maryi. Świadczą o tym freski i obrazy w kościołach gotyckich, np. w Kolegiacie N.P.M. i Św. Aleksego pod Łęczycą. Ar...