Osobą, która od razu przychodzi mi na myśl to Matka Teresa z Kalkuty - postać wszytkim dobrze znana własnie z tego, że "kochała bliźniego jak siebie samego", czyli chrześcijańską miłością. Założyła nawet zakon pomagający bezinteresownie ludziom ubogim, a pytana o szczególne przyczyny odpowiadała: "To był rozkaz. Odmowa byłaby zaparciem się wiary”. Cechą, która ją najbardziej cechowała było to, że nie pragnęła ona pracować w instytucjach, czy szpitalach, lecz w dokładnym tego słowa znaczeniu wśród ubogich.. Wiedziała zapewne że w tych instytucjach jest wiele osób chętnie niosących pomoc, a zarazem tak niewiele odważnych, by pójść między biednych ludzi, tych będących najbardziej w potrzebie, tych potrzebujących miłości bliźniego. ". Ubóstwo ludzi biednych musi być dla nich bardzo ciężkie." to również słowa Matki Teresy. Ukazują nam to, że ona umiała współczuć ludziom wśród których pracowała. Myślę, że podane przeze mnie argumenty są wystarczającym dowodem na to, że Matka Teresa z Kalkuty była osobą realizującą w swym życiu postawę chrześcijańskiej miłości wobec bliźnich.
