jaki jest zwiazek ofiarymszy swietej z ofiara krzyzowa pana jezusa

Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu... Kontakt z Ofiarą Krzyżową Jezusa Chrystusa dzięki Eucharystii Jaki związek z Ofiarą Krzyżową Jezusa Chrystusa ma Eucharystia? Dzięki Eucharystii jedyna ofiara krzyżowa Jezusa Chrystusa uobecnia się w różnych miejscach globu ziemskiego, w każdym czasie. Przez to ludzie wszystkich pokoleń otrzymują łaski zbawcze, które wszystkie bez wyjątku zostały wysłużone przez Zbawiciela na krzyżu. Ponadczasowe trwanie, dzięki Eucharystii, ofiary krzyżowej umożliwia każdemu z nas włączenie w nią naszych duchowych ofiar, aby przyczynić się do zbawienia świata. Te główne myśli, przypomniane przez Jana Pawła II w jego encyklice staną się obecnie przedmiotem naszych rozważań. — Przed ofiarą krzyżową ustanowiona Eucharystia tę ofiarę uobecnia Omawianie tajemnicy Eucharystii Jan Paweł rozpoczyna od przypomnienia jej ścisłego powiązania z męką i śmiercią Jezusa. Istotnie, To powiązanie jest podwójne: Sakrament Eucharystii został ustanowiony na kilkanaście godzin przed śmiercią Zbawiciela, a ponadto uobecnia się w nim zbawcza ofiara krzyżowa. «Pan Jezus tej nocy, której został wydany» (1 Kor 11, 23), ustanowił Ofiarę eucharystyczną swojego Ciała i swojej Krwi. Słowa apostoła Pawła przypominają nam dramatyczne okoliczności, w jakich narodziła się Eucharystia. Zawiera ona niezatarty zapis męki i śmierci Pana. Nie jest tylko przywołaniem tego wydarzenia, lecz jego sakramentalnym uobecnieniem. Jest ofiarą Krzyża, która trwa przez wieki.9 Prawdę tę dobrze wyrażają słowa, jakimi w rycie łacińskim lud odpowiada na wypowiadaną przez kapłana aklamację: «Oto wielka tajemnica wiary» — «Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu!». (EE 11) Rozpoczęcie przez Jana Pawła II omawiania tajemnicy eucharystycznej od przypomnienia, że uobecnia się w niej jedyna ofiara krzyżowa Jezusa, nie jest zapewne przypadkiem. Papież pragnie przez to przypomnieć bardzo ważną prawdę o Eucharystii, kwestionowaną przez protestantyzm i przez niektórych współczesnych teologów, tę mianowicie, że Eucharystia jest prawdziwą ofiarą, a nie tylko – jak się nieraz mocno akcentuje – jedynie wspólnotową ucztą. — Podwójny dar: Osoby Zbawiciela i Jego zbawienia Przez ustanowienie Eucharystii Kościół i cała ludzkość została wyjątkowo obdarzona przez Boga. Tym otrzymanym podwójnym darem jest sam Jezus Chrystus realnie obecny pod postaciami eucharystycznymi oraz przyniesione przez Niego światu zbawienie: "jest to dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia". (EE 11) Dzięki Eucharystii pokolenia ludzkie wszystkich czasów mają kontakt z prawdziwym Zbawicielem, Człowiekiem-Bogiem, oraz z Jego zbawczym dziełem tzn. z Jego ofiarą krzyżową i z Jego zmartwychwstaniem. — Trwające dzieło naszego Odkupienia "Gdy Kościół sprawuje Eucharystię, pamiątkę śmierci i zmartwychwstania swojego Pana, to centralne wydarzenie zbawienia staje się rzeczywiście obecne i «dokonuje się dzieło naszego Odkupienia»." (EE 11, por. Sobór Watykański II, KK 3) Celebrowanie Eucharystii w różnych miejscach globu ziemskiego powoduje, że zbawcze wydarzenia nie ograniczyły się tylko do przeszłości, jak inne smutne lub radosne historyczne wydarzenia z dziejów świata, lecz nadal trwają, są ponadczasową rzeczywistością, pomimo przemijających lat, wieków i tysiącleci. Dzieło dokonane przez Zbawiciela nie ogranicza się do przeszłości, gdyż «to, kim Chrystus jest, to, co uczynił i co wycierpiał dla wszystkich ludzi, uczestniczy w wieczności Bożej, przekracza wszelkie czasy i jest w nich stale obecne...». (EE 11) — Ciało wydane za nas i Krew Jezusa wylana dla naszego zbawienia Może powstać pytanie: czy Pismo Święte potwierdza nauczanie Kościoła o tym, że Msza św. jest nie tylko pamiątką ofiary Krzyża, ale również jej przedłużeniem, uobecnieniem? Tak. Wskazują na to słowa Zbawiciela, który, ustanawiając Eucharystię, nie ograniczył się jedynie do powiedzenia: «"To jest Ciało moje", "to jest Krew moja", lecz dodał: "które za was będzie wydane..., która za was będzie wylana" (Mt 26, 26.28; Łk 22, 19-20). Nie potwierdził jedynie, że to, co im dawał do jedzenia i do picia, było Jego Ciałem i Jego Krwią, lecz jasno wyraził, że ma to wartość ofiarniczą, czyniąc obecną w sposób sakramentalny swoją ofiarę, która niedługo potem miała dokonać się na krzyżu dla zbawienia wszystkich». (EE 12). Tak więc nauka o uobecniającej się w czasie Mszy św, ofierze krzyżowe ma swój fundament biblijny i nie może być uważana za wymysł Kościoła. — Jedna i ta sama zbawcza ofiara W czasie Mszy św. uobecnia się zbawcza ofiara naszego Zbawiciela. "Ofiara Chrystusa i ofiara eucharystyczna są jedną ofiarą" – poucza Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK 1367). Nauczał o tym wyraźnie już św. Jan Chryzostom: "Ofiarujemy wciąż tego samego Baranka, nie jednego dziś, a innego jutro, ale zawsze tego samego. Z tej racji i ofiara jest zawsze ta sama. (...) Również teraz ofiarujemy tę żertwę, która wówczas była ofiarowana i która nigdy się nie wyczerpie". (EE 12). Eucharystia nie powiększa ofiary krzyżowej Jezusa, lecz tylko ją uobecnia: "Msza św. uobecnia ofiarę Krzyża, nie powiększa jej, niczego jej nie dodaje ani jej nie mnoży. (EE 12) — Ofiara złożona Ojcu Niebieskiemu i odwzajemniona przez Niego Jan Paweł II w swojej encyklice wyraża z naciskiem wiarę Kościoła Katolickiego w prawdziwość ofiary eucharystycznej, odrzucając symboliczne interpretacje tej tajemnicy. "Eucharystia przez swój ścisły związek z ofiarą na Golgocie jest ofiarą w pełnym sensie, a nie tylko w sensie ogólnym, jakby jedynie chodziło o zwykłe darowanie się Chrystusa jako pokarm duchowy dla wiernych (...)" (EE 13). Eucharystia jest prawdziwą ofiarą, w której Jezus Chrystus ofiarowuje siebie z miłości nie tylko nam, lecz przede wszystkim Ojcu. W czasie celebrowania Mszy św. uobecnia się "dar Jego miłości i Jego posłuszeństwa aż do ostatniego tchnienia. (Por. J 10, 17-18) Eucharystia jest oczywiście "także darem dla nas, co więcej, dla całej ludzkości (por. Mt 26, 28; Mk 14, 24; Łk 22, 20; J 10, 15), ale głównie jest darem dla Ojca: jest to tajemnica «ofiary, którą Ojciec przyjął (...)" (EE 13). Ofiara Jezusa Chrystusa złożona Ojcu na krzyżu została przez Niego nie tylko przyjęta, ale też i odwzajemniona z miłością przez udzielenie Synowi daru nowego, nieśmiertelnego życia, które otrzymał na zawsze w chwili zmartwychwstania. (Por. EE 13) — Możliwość uczestniczenia w zbawczej Ofierze Chrystusa Jezus złożył na krzyżu ofiarę zbawienia, oddał swoje życie za naszą szczęśliwą wieczność. Chciał On także ludziom wszystkich czasów umożliwić uczestnictwo w tym decydującym dla ich zbawienia wydarzeniu. Ustanowił więc środek, który pozwala włączyć się w Jego ofiarę i korzystać z jej zbawiennych owoców. Środkiem tym jest Eucharystia. Jezus złożył na krzyżu ofiarę ze swego życia "i wrócił do Ojca, dopiero wtedy, gdy zostawił nam środek umożliwiający uczestnictwo w niej, tak jakbyśmy byli w niej obecni. W ten sposób każdy wierny może w niej uczestniczyć i korzystać z jej niewyczerpanych owoców." (EE 11) "Eucharystia umożliwia ludziom współczesnym dostąpienie pojednania, które Chrystus uzyskał raz na zawsze dla ludzkości wszystkich czasów." (EE 12) — Ofiara Jezusa Chrystusa i nasze duchowe ofiary Ofiara Jezusa Chrystusa jest absolutnie doskonała, jednak zupełnie dobrowolnie, tylko dla powiększenia naszego szczęścia wiecznego zechciał On włączyć nas wraz z całym Kościołem w to, co dokonało się na krzyżu. "Przekazując Kościołowi swoją ofiarę, Chrystus pragnął również przyjąć za swoją duchową ofiarę Kościoła, który jest wezwany, aby składając ofiarę Chrystusa, ofiarowywał także samego siebie." (EE 13; por. KK 11). Nie z powodu niedoskonałości swojej ofiary krzyżowej, a więc nie z konieczności, lecz zupełnie dobrowolnie, z miłości do nas Zbawiciel zechciał nas włączyć w swoje zbawcze dzieło. Uczynił to dla powiększenia naszego wiecznego szczęścia w niebie. Chciał bowiem, aby zbawieni wraz z Nim cieszyli się dodatkowo z tego, że ich ofiary duchowe, trudy życia, chwile cierpienia złączone z jedyną zbawczą ofiarą krzyżową Jezusa Chrystusa, przyczyniły się do zbawienia bardzo wielu ludzi.