opisz 3 wybrane regiony turystyczne swiata

1. Wielka Rafa Koralowa Wielka Rafa Koralowa to największa na świecie rafa barierowa, ciągnąca się na przestrzeni ok. 2000 km. Rafa zaczyna się na południe od Zwrotnika Koziorożca, mniej więcej na wysokości Bundaberg i Gladstone, kończy zaś w Cieśninie Torresa, na południe od Nowej Gwinei. U południowego krańca oddalona jest do 300 km od lądu, zaś na północy, gdzie jest znacznie mniej porwana, biegnie o wiele bliżej brzegu, a jej szerokość dochodzi czasami do 80 km. Woda w „lagunie”, pomiędzy rafą zewnętrzną a brzegiem Australii, usiana jest mniejszymi rafami, ławami koralowymi i wyspami. Wiercenia przeprowadzone na rafie wskazują, że grubość tworzącej ją warstwy koralowca przekracza 500 m. Większa jej część liczy sobie ok. 2 mln lat, a niektóre fragmenty pochodzą sprzed 18 mln lat. Obiekt znany jako Wielka Rafa Koralowa nie stanowi w rzeczywistości jednej całości, a raczej 2600 oddzielnych raf. Wyróżnia się dwa podstawowe typy raf: przybrzeżną (występującą u spadzistych brzegów wysp lub stałego lądu) oraz barierową, która tworzy się dalej od brzegu. Właściwa Wielka Rafa Koralowa, czyli tzw. rafa zewnętrzna, leży na krawędzi australijskiego szelfu kontynentalnego, gdzie kanał pomiędzy rafą a brzegiem ma do 60 m głębokości. W niektórych miejscach rafa wznosi się z jego dna, co wywołuje natychmiast pytanie, jak to było możliwe, jeśli koralowce nie są w stanie przeżyć na głębokościach przekraczających 30 m. Jedna z teorii głosi, że rafa rosła stopniowo, w miarę opadania dna morskiego. Inna zakłada, że to poziom morza podnosił się stopniowo, a koralowce przyrastały w tym samym tempie.   2. Ekwador: Wyspy Galapagos Na Wyspach Galapagos Karol Darwin poczynił kluczowe obserwacje, które umożliwiły mu sformułowanie teorii ewolucji przez selekcję naturalną. Rozrzucone wokół równika prawie tysiąc kilometrów na zachód od wybrzeży Ekwadoru, te odległe wyspy były jednym z nielicznych niezamieszkałych okolic na ziemi do czasu gdy pojawili się tu europejscy koloniści. To położenie spowodowało że duża część fauny i flory jest endemiczna dla archipelagu. Cały archipelag jest w całości objęty ochroną i zwiedzanie jest dozwolone tylko w grupach pod nadzorem licencjonowanego przewodnika. Ta ścisła ochrona sprawia iż wiele gatunków ptaków, legwanów (iguan) i fok nie czuje lęku przed człowiekiem i pozwala się zbliżyć na wyciągnięcie ręki. Często trudno uwierzyć, że te z bliska obfotografowywane, różnorodne zwierzęta to nie jakaś plastikowa atrapa z Disneylandu lub zoo, tylko prawdziwa fauna w swym naturalnym otoczeniu. Prawdziwy raj dla dzieci i nie tylko... :)   3. Wielka Brytania Stonehenge Jest to najbardziej znany ze wszystkich angielskich megalitycznych kręgów. Stonehenge znajduje się na Równinie Salisbury, na zachód od Amesbury. "Na żywo" krąg wydaje się mniejszy, niż na zdjęciach, niemniej najwyższy z obelisków ma aż 6,7 metra wysokości, podczas gdy inny wkopany jest na głębokość prawie dwóch i pół metra. Cała konstrukcja składa się z trzydziestu 25-ciotonowych bloków skalnych (niektóre przybyły tu aż z południowo-zachodniej Walii - tzw. bluestone występuje jedynie w rejonie walijskich Gór Preseli), z których 17 wciąż stoi. Na szczycie obelisków ułożono horyzontalnie starannie wygładzone bloki z arsenu. Najnowsze odkrycia archeologiczne wskazują, że Stonehenge był budowany i wielokrotnie modyfikowany na przestrzeni wielu, wielu stuleci. Pierwsze doły zostały wykopane już na przełomie 9 i 8 tysiąclecia p.n.e., 3 tysiące lat przed Chrystusem zbudowano pierwszy krąg, zaś dokładnie 4100 lat temu rozpoczęto konstrukcję zaawansowanych kamiennych struktur, które możemy podziwiać po dziś dzień. Pierwsza pisana wzmianka o Stonehenge pochodzi z 1135 roku, kiedy to kronikarz Geoffrey z Monmouth zanotował dwie legendy, tłumaczące genezę tego enigmatycznego skalnego tworu. Według jednej z nich kamienne bloki zostały przyniesione przez szczep olbrzymów aż z Afryki, stąd miał wylatywać na zamorskie wyprawy słynny czarodziej Merlin; inna legenda głosi, że Merlin osobiście zbudował Krąg, na użytek Ambrosiusa Aurelianusa, Króla Brytonów. Stonehenge nawet dziś pobudza wyobraźnię i przyciąga całe tłumy turystów - monument najlepiej odwiedzić wczesnym rankiem lub późnym wieczorem, aby uniknąć burzącego klimat przeszłości XXI-wiecznego harmidru. Największe tłumy pojawiają się "z okazji" równonocy i przesileń, gdy wyznawcy neopogańskich religii druidycznych przybywają w to szczególne dla starych celtyckich wierzeń miejsce, aby oddać hołd Słońcu i Naturze. Spektakl, jaki się wówczas odbywa, zapewnia niezatarte wspomnienia; na 24 godziny ludzie wyrzekają się całej "współczesności" i przenoszą w czasy, gdy wokół Stonehenge tańczyli i modlili się starożytni Celtowie i Druidzi...