Z wymienionych gatunków najbardziej lubię musical, ze względu na przystępne treści, lekką muzykę, charakter i formę. Musical jest to rodzaj amerykańskiego spektaklu muzycznego, najczęściej z gatunku komedii, zwykle 2- aktowego, złożonego z dialogów, arii śpiewanych, piosenek solowych i zespołowych (duety, tercety, chóry) oraz partii tanecznych. Muzyka podporządkowana jest librettu, odznaczającemu się realizmem, pisanemu przez współczesnych pisarzy lub będącemu współczesną adaptacją pozycji światowego repertuaru dramatycznego. Za datę narodzin musicalu przyjmuje się rok wystawienia utworu „The Black Crook” (Czarny złodziej, Nowy Jork, 1866 r.), będącego rodzajem melodramatu, według libretta Ch. Barrasa i z muzyką G. Opertiego, z piosenkami zamiast arii i chórami. Pierwszym polskim musicalem pokazanym na Broadwayu jest „Metro” (1991 r.). W Nowym Jorku nie odniósł wprawdzie sukcesu, ale w Polsce zdobył powodzenie. Prapremiera jednego z ostatnich polskich musicali „Ziemia obiecana” P. Marczewskiego i R. Chubaczyńskiego (na motywach powieści Reymonta) odbyła się w 1993 r. Mimo, że polska twórczość musicalowa nie osiągnęła poziomu amerykańskiego, to równiez lubie słuchać tych piosenek oglądać spektakle musicalowe. Cały tekst jest opracowany przeze mnie i pisany ręcznie. Nie jest to kopia z netu. Pozdrawiam.
