Reggae zaczęło się kształtować w latach 60-ych XX w., czerpiąc wzory z miejscowych tradycji, rytmów pochodzących z niewielkiej Jamajki oraz z muzyki amerykańskiej. Ze Stanów Zjednoczonych wzięto soul i rhythm and blues. Muzyka reggae stała się fenomenem na skalę światową. Bob Marley, najsławniejszy Jamajczyk wszech czasów, zgromadził na koncertach reggae tysiące Europejczyków i Amerykanów. W latach 70-ych XX wieku wszyscy byli zauroczeni tą egzotyczną muzyką. Muzyka reggae miała duży wpływ na wielu europejskich i amerykańskich twórców i piosenkarzy rockowych. Utwory Marleya wykonywał jeden z największych gitarzystów i rockmanów, Eric Clapton. Cechą charakterystyczną muzyki reggae jest mocny akcent na drugiej i czwartej części taktu oraz złożony rytm. Za tło służy basowe ostinato, czyli wielokrotne powtarzanie z reguły krótkiej struktury takiej jak motyw, fraza, czy następstwo akordów. Bas w reggae nie tylko konstruuje podstawę rytmiczno-harmoniczną, ale pełni również funkcję instrumentu solowego. Najczęściej zespół grający reggae składa się ze śpiewaka, trzech gitarzystów i perkusji. Czasem rozrasta się jednak do grupy wokalnej z saksofonami i trąbką.
