Czy i dlaczego "Syzyfowe prace" można nazwać "radosnym hymnem życia na przekór wszystkiemu"?

"Syzyfowe prace można nazwac radosnym hymnem zycia na przekor wszystkiemu. Tresc tej ksiazki dowodzi, ze zycie jest wartosciowe i bez wzgledu na przeszkody z jakimi bohaterowie spotykali sie na codzien, warto zyc. W swojej pracy postaram sie tego dowiesc.
Pierwszym argumentem na potwierdzenie tezy są spotkania na "gorce u Gontali". Owczesna mlodziez organizowala kola samoksztalceniowe. Mimo zakazow rusyfikarorow mowili po polsku i czytali polska literature. Jednak nie wszyscy byli swiadomi rusyfikacji. Poczatkowo M. Borowisz poddal sie zabiegom rusyfikatorow,m.in chodzil na przedstawienia teatralne. Jednak po pewnym czasie zmienil swoje poglady i stal sie patriota.
Po drugie jak to mlodzi ludzie, lubili robic psikusy nauczycielom. Marcinek widzac Majewskiego udajacego sie na "gorke" obrzucil go blotem, a ze bylo juz ciemno profesor nie zauwazyl go i mu sie upieklo. Byla to zemsta za poniesione krzywdy, jak i dobra zabawa chlopcow.
Po trzecie mimo trudnosci finansowych potrafili sobie poradzic.(A.Radek dawal korepetycje).
W tamtych czasach wielka radosc mlodziezy sprawialo strzelanie z broni. W pewnym momencie Marcinowi grozilo wyrzucenie ze szkoly za te niewinne wyglupy, ale rada pedagogiczna dala mu druga szanse.
Po czwarte mimo osamotnienia w zdobywaniu wiedzy(smierc rodzicow Borowicza, brak wsparcia ze strony rodziny A.Radka), znajdywali pocieszenie w rozrywkach, jakimi byly: namietne gry w karty. Również poddawali sie modzie na palenie papierosow.
Po piate wyjazd Anny Stogowskiej byl dla Marcina powodem depresji. Jednakw chwili zalamania
Andrzej udzielil mu wsparcia duchowego, co bylo chyba najlepsza pomoca, jaka mogl otrzymac .
Mysle, ze w przedstawionych wyzej argumentach w pelni potwierdzilam teze. Chlopcy byli pelni nadzieji na lepsze jutro i wlasciwie ta wiara spowodowala przezwyciezenie trudnoci jakie przyniosl im los.