Charakterystyka Herakles to grecki heros, syn boga Dzeusa (Zeusa) i śmiertelnicy Alkmeny. Posiadał nadludzką siłę, którą ujawnił już w wieku dziesięciu miesięcy, dusząc gołymi rękami nasłane na niego przez Herę, jadowite węże. Kiedy bohater dorósł, jego sylwetka składała się przede wszystkim z bardzo rozbudowanych mięśni. Miał skórę spaloną słońcem, która przybrała brązowy kolor. Podeszwy stóp Heraklesa stwardniały bardziej niż sandały. To wszystko za sprawą wykonywanych przez niego zadań. Jego głowę okrywał hełm z głowy lwa nemejskiego, a skóra z tego zwierzęcia służyła mu za wierzchnie okrycie. Nie rozstawał się ze swoją własnoręcznie wykonaną maczugą. Heraklesa cechowała odwaga i potężna siła. Świadczy o tym fakt, że nie bał się walczyć z niebezpiecznymi zwierzętami, jakim musiał stawić czoła, i zawszewygrywał te starcia. Sposób, w jaki bohater oczyścił z brudu stajnię Augiasza (przeprowadził przez nią strumień rzeki), argumentuje jego pomysłowość. Swoją cierpliwość okazał ganiając przez rok łanię kerynejską. O swej waleczności dowiódł łapiąc bez obaw olbrzymiego byka karteńskiego. Pokorą i uczciwością wykazał się, wykonując dwanaście prac , które były karą za zabicie swojej żony i dzieci. Niestety Herakles posiadał wadę: był gwałtowny i miewał napady szału, co wywoływało u niego nieprzemyślane działania, które często kończyły się tragicznie. Przykładem jest chociażby zabicie przez herosa niewinnego pedagoga, który chciał pomóc mu się rozwijać w dziedzinie literatury. Herakles to ciekawa postać. Walczył ze złem, ale jemu też zdarzało się popełniać błędy. Nie był idealny. Jednak za swoje złe uczynki pokornie odbywał kary. Posiadał boskie cechy, takie jak nadprzyrodzona siła, czy odwaga, lecz nie zabrakło mu cech zwykłych śmiertelników. Bohater zasługuje na pochwałę, ponieważ pomagał słabszym i potrzebującym.
Herakles, heros, syn Zeusa i królowej Alkmeny, odznaczał się nadludzką siłą. Ojciec, który pragnął, aby jego syn stał się nieśmiertelny, przystawił go do piersi śpiącej Hery, ale ta odtrąciła cudze dziecko i odtąd prześladowała je. Gdy Herakles miał dziesięć miesięcy, zesłała na niego potworne węże, które on jednak z łatwością udusił. Po latach obdarzyła go szaleństwem, w przypływie którego zabił żonę i dzieci, za co musiał zgodnie z wyrocznią zaciągnąć się na służbę u króla Euryteusa i wykonać u niego 12 niebezpiecznych prac; takich jak np.: oczyszczenie stajni Augiasza, nie wymiatanej z odpadów przez trzydzieści lat, wytępienie roi ptaków żywiących się mięsem ludzkim czy uduszenie lwa. Herakles wykonał wszystkie bardzo trudne polecenia, które w efekcie uwalniały ludzi od grożących im niebezpieczeństw. Gdy postanowił ożenić się ponownie, sprzeciwili się temu bracia wybranej przez niego dziewczyny. Zabił wówczas jednego z nich. Za pokutę odbył trzyletnią służbę u królowej Omfalii, pracując przy krosnach w niewieścich szatach. Herakles ożenił się z królewną Dejanirą, którą później porwał centaur Nessos. Herakles zabił go strzelając z łuku, a ten przed śmiercią ofiarował Dajenirze swą krew, jako środek zapewniający trwałą miłość męża. Zazdrosna Dejanira wyprała w niej koszulę męża. Koszula przesiąkła jadem i paliła strasznie jego ciało, wżerając się w nie. Wówczas Dejanira powiesiła się z rozpaczy, a Herakles chciał się spalić na stosie, aby skrócić swoje męki, lecz z pomocą przybył mu Zeus i zabrał go na Olimp.
