Romantyzm: 1. Muzyka ludowa Szkoły narodowe to kierunki, które wyodrębniły się w połowie XIX wieku w muzyce szeregu krajów, akcentujące elementy rodzime pod wpływem budzącego się poczucia narodowej odrębności. Czynnikiem inspirującym twórczość muzyczną stał się rodzimy folklor, muzyka ludowa, a w tematyce oper i poematów symfonicznych nawiązywano często do scen z historii narodu. Najwcześniej powstała szkoła rosyjska. Potężna Gromadka to grupa kompozytorów rosyjskich, w skład której wchodzili: Milij Bałakiriew, Aleksander Borodin, Cezar Cui, Modest Musorgski, Mikołaj Rimski – Korsakow. Wzrastające poczucie narodowe pozwoliło rozwinąć swą działalność wielkim indywidualnościom twórczym, korzystającym świadomie z tradycji, również na gruncie muzyki czeskiej. Byli to dwaj kompozytorzy: Bedrich Smetana oraz Antonin Dworzak. W XIX wieku, podobnie jak w innych krajach, także w Skandynawii powstały dzieła zainspirowane własną narodowością. Najwybitniejszymi twórcami byli: Edvard Grieg, przedstawiciel muzyki norweskiej oraz Jean Sibelius, przedstawiciel muzyki fińskiej. Narodowy styl w Polsce reprezentuje S. Moniuszko i F. Chopin, we Francji - C. Franck, a w Hiszpanii - I. Albeniz. 2. Muzyka programowa to muzyka powstała do treści pozamuzycznej, inspirującej kompozytora. Poemat symfoniczny to utwór przeznaczony na orkiestrę, w którym inspiracją dla kompozytora może być np. dzieło literackie, plastyczne, architektoniczne, piękno kraju ojczystego, przyrody, obyczaje ludowe, legendy i mity, technika lub sport. Większość poematów to dzieła monumentalne, szeroko rozbudowane, przybierające różne formy tematyczne: sonatową, wariacji, formę fugi lub ronda sonatowego. Twórcą poematu symfonicznego, (nawiązującego do symfonii programowej H. Berlioza ), opartego na programie literackim, którego budowa zależy od idei pozamuzycznej. ( tzw. muzyka programowa ) jest Franciszek Liszt. Kompozycje Liszta np.: 13 poematów symfonicznych ( m.in. „Prometeusz”, „Tasso”, „Orfeusz”, „Mazepa”,”Preludia”). Hector Berlioz jest twórcą symfonii programowej. Cechy charakterystyczne symfonii programowej: utwór cykliczny nawiązujący do dawnych schematów; muzyka stanowi odzwierciedlenie programu ( treści literackiej ), pojawiają się tzw. „motywy przewodnie”, wiążące poszczególne części symfonii ( tzw. idee fixe” ). program literacki może funkcjonować osobno. Kompozycje Berlioza na orkiestrę np.: „Symfonia fantastyczna” ( „Epizod z życia artysty” ); 3."Polska trójca" Polskimi przedstawicielami nurtu narodowego w romantyzmie są: F. Chopin, S. Moniuszko, H. Wieniawski. Cały tekst jest moim opracowaniem, nie jest kopią z netu. W razie pytań, proszę o kontakt. Pozdrawiam.
Romantyzm: 1.Muzyka ludowa 2.muzyka programowa 3."Polska trójca" Prosze krótko ale i na temat :)
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź