Przekształć zwortkę wiersza w tekst prozatorski .   Zdarto żagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei, Głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki, Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki, Słońce krwawo zachodzi, z nim reszta nadziei.  

Nagle zdarto żagle, a ster prysnął. Wody się wzburzyły, obijały się wściekle o siebie, kiedy w tle słychać było szum wiatru. Pompy jęczały złowieszczo, słychać było głosy gromady. Majtkowym zaczęły wyrywać się linie żagli z rąk, nie można było nic zrobić. Bezradność.. Słońce zaczęło zachodzić po niebie czerwonym. Nadzieja żeglarzy również schodziła.. Czy jest jeszcze jakiś ratunek ?