Krasiński w swoim utworze ukazuję konflikt Hrabiego Henryka z Pankracym. W czasie rozmowy Pankracy pragnie przkonać Hrabiego, że słuszność leży po jego stronie i chę by przyznał mu racje. Jednak Henryk ma inne poglądy. Podczas dyskusji ukazana jest wyższość męża, choć jest on winny. Jego słowa są przemyślane, spokojne. Pankracy zarzuca arystokracji dumę i samolubność, chę obalic stare czasy, chociaż nie potrafi stworzyć nic nowego. Odrzuca Boga i religię, pragnie aby wszyscy byli równi. Pogardza swoimi ludzmi gdyż są one dla niego środkiem osiągnięcia władzy. Pragnąłby aby Mąż przyznał mu rację, wtedy z chęcią darowałyby mu życie i dał by mu godnego sprzymierzeńca. Jednak Hrabia pozostaje przy swoich racjach, choć wie, że nie jest bez winy. Wytyka rewolucjonistom że wybrali złą drogę- przemoc i bezlitosne mordy. Broni porządku, który jest dziełem arystokracji. Arystokracja podejmuję walkę by bronić swoich ideałów, lecz ponosi klęskę. Rewolucjoniści nie cieszyli się zbyt długo zwycięstwem, gdyż Pankracy umiera, iż sprzeciwił się woli Boskiej, która jest największym wykroczeniem. Zburzyli istniejący porządek ale nie są w stanie bez Panakracego zdudowac nowego świata. Krasiński nie zamierzał rozstrzygać sporu, przyznając rację którejkolwiek ze stron, choć bardziej usprawiedliwia swoją klasę arystokrację. Celem autora było przede wszystkiem ukazanie zła, jakim jest wszelka rewolucja, tego że nie przyniesie ona żadnego porządku. Dobrze? O to chodziło? :)
