" O żwywocie ludzkim" Wieczna myśli, któraś jest dalej niż od wieka; Jesli cię też to rusza, co czasem człowieka, Wierzę, że tam na niebie masz mięsopust prawy Patrząc na rozmaite świata tego sprawy. bo leda co wyrzucisto my, jako dzieci, W taki tretre, że z sobą wyniesiem i śmierci. więc temu rękaw urwą, a ten czapkę straci; drugi tej krotochwię i włosy przypłaci. na koniec niefortuna albo śmierć przypadnie, To drugi, choćby nierad, czacz porzuci snadanie. Panie, godnoli, niech tę rozkosz z Tobą czuję: Niech drudzy za łby chodzą, a ja się dziwuję. (nie wiem czy bd dobry ale jakiś znalazłam XD)
