Wszystko o ubezpieczeniach emerytalnych. Na dzisiaj jest mi to potrzebne ;/

Emerytura (zwana dawniej rentą starczą) – świadczenie pieniężne mające służyć jako zabezpieczenie bytu na starość dla osób, które ze względu na wiek nie posiadają już zdolności do pracy zarobkowej (jako pracownicy, przedsiębiorcy, rolnicy i in.) albo utraciły ją w znacznym stopniu oraz nie dysponują innymi źródłami dochodu gwarantującymi możliwość utrzymania się. Podstawową cechą świadczenia emerytalnego jest brak jego ekwiwalentności w stosunku do wartości składek z tytułu ubezpieczenia społecznego płaconych przez czas aktywności zawodowej. Od Nowego Roku wchodzi w życie ustawa zawieszająca emeryturę, przysługującą osobom, które nie rozwiązały stosunku pracy z pracodawcą, u którego były zatrudnione bezpośrednio przed nabyciem prawa do emerytury. Prawo do emerytury ulega zawieszeniu niezależnie od wysokości osiąganego przychodu oraz od wieku osoby uprawnionej do emerytury, co oznacza, że dotyczy także kobiet, które ukończyły 60 lat i mężczyzn, którzy skończyli 65 lat. Polski system emerytalny dzieli się na tzw. 3 filary: I filar – Fundusz Ubezpieczeń Społecznych obsługiwany przez ZUS, II filar – Otwarty fundusz emerytalny (w skrócie OFE), III filar – np. Indywidualne konto emerytalne (w skrócie IKE). O ile I i II filar są obowiązkowe, o tyle III filar jest dobrowolny. I filar Emerytura z I filaru opiera się na systemie repartycyjnym, który ma charakter umowy pokoleniowej. Oznacza to, że wypłacane emerytury finansowane są ze składek osób aktualnie pracujących. System ten działa sprawnie tylko wtedy, gdy zasilające system składki pracowników wpływają w wysokości wystarczającej na wypłatę świadczeń dla obecnych emerytów. Za obowiązkowe składki ZUS w wysokości 19,52% (w przypadku posiadania II filaru 12,22%) wynagrodzenia brutto nabywane są uprawnienia emerytalne, które nie są dziedziczone. Generalnie roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w danym roku kalendarzowym nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy. W 2004 r. było to 68 700 złotych. II filar W tzw. II filarze wybieramy fundusz emerytalny inwestujący środki przekazywane co miesiąc przez ZUS ze składki na I filar emerytalny (19,52%) w wysokości 7,3% wynagrodzenia brutto na indywidualny rachunek. Jest to realny kapitał, który pracuje na przyszłą emeryturę. Wpłacane w II filarze składki są zwolnione z podatku dochodowego i w ograniczonym stopniu podlegają dziedziczeniu. III filar Tzw. III filar systemu ubezpieczeń społecznych obejmuje pracownicze programy emerytalne (PPE) oraz indywidualne konta emerytalne (IKE). Mianem III filaru określa się także wszelkie inne dobrowolne formy oszczędzania na emeryturę.     – umowny obowiązek świadczenia ubezpieczyciela na wypadek powstania zdarzeń w życiu, zdrowiu lub mieniu ubezpieczonego; wykonanie obowiązku ubezpieczyciel realizuje poprzez wypłatę odszkodowań lub świadczeń z funduszu tworzonego ze składek wnoszonych przez jednostki zagrożone tymi zdarzeniami. Podział ubezpieczeń Wszystkie produkty ubezpieczeniowe dzielimy najczęściej według czterech kryteriów: podmiot i przedmiot ubezpieczeń, długość oraz stopień swobody w zakresie nawiązywania stosunku ubezpieczeń[2]. W teorii i praktyce spotyka się podział usług ubezpieczeniowych na dwie grupy: gospodarcze społeczne, inaczej socjalne Ubezpieczenia gospodarcze ze względu na przedmiot dzieli się na: majątkowe, np. ubezpieczenia budynków, mienia ruchomego w gospodarstwach rolnych itp. osobowe, np. od następstw nieszczęśliwych wypadków, grupowe i jednostkowe, ubezpieczenia na życie, posagowe. Ustawa z 28 lipca 1990 roku o działalności ubezpieczeniowej wprowadziła podział ubezpieczeń gospodarczych na: dobrowolne, np. ubezpieczenia mieszkań, ubezpieczenia komunikacyjne AC, ubezpieczenia na życie itp. obowiązkowe, np. OC, pracownicze itp. Podstawowy podział ubezpieczeń to: ubezpieczenia społeczne (reg. przez normy prawa publicznego) ubezpieczenia gospodarcze (reg. przez normy prawa prywatno – cywilnego) W ramach ubezpieczeń gospodarczych wg norm kodeksu cywilnego z artykułów 805-834 (także zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej – Dz.U. Nr 124, poz. 1151) występują: ubezpieczenia majątkowe – mienia i odpowiedzialności cywilnej (art. 821 KC.) ubezpieczenia osobowe – w szczególności na życie i następstw nieszczęśliwych wypadków (art. 829 KC.) Umowy ubezpieczenia dzieli się również na: dobrowolne obowiązkowe (regulowane ustawą o ubezpieczeniach obowiązkowych) np. ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych (zwane powszechnie OC komunikacyjnym), OC rolników, ubezpieczenie budynków rolniczych, ubezpieczenia OC grup zawodowych; Według załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej wyróżnia się następujący podział ryzyka na działy, grupy i rodzaje ubezpieczeń: dział I – ubezpieczenia na życie dział II – pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe W ramach ubezpieczeń na życie wyróżnia się pięć grup: ubezpieczenia na życie (np. terminowe, na życie i dożycie, na całe życie) ubezpieczenia posagowe, zaopatrzenia dzieci ubezpieczenia związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym ubezpieczenia rentowe ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe będące uzupełnieniem wcześniej wymienionych grup W ramach ubezpieczeń majątkowych i pozostałych osobowych wyróżnia się m.in.: ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej ubezpieczenia choroby ubezpieczenia casco (pojazdy lądowe, szynowe oraz statki powietrzne) ubezpieczenia żeglugi morskiej i śródlądowej oraz casco statków żeglugi morskiej i śródlądowej ubezpieczenia przedmiotów w transporcie ubezpieczenia szkód spowodowanych żywiołami ubezpieczenia pozostałych szkód rzeczowych nie ujętych w innych grupach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczenia kredytu gwarancje ubezpieczeniowe ubezpieczenia ryzyk finansowych ubezpieczenia ochrony prawnej ubezpieczenia świadczenia pomocy