Południk Lato 1683 było niezmiernie suche i gorące. Ciągle zapracowani i zmęczeni chłopi, przerywając sobie pracę, by otrzeć pot z czoła opowiadali, że drogą wiodącą z Krakowa do Lwowa jadą tabory. Większość zorientowała się, że są to wojska króla Jana do rozprawy z Turkami. Na czele wojsk jechał bardzo mały oddział rozpoznawczy. Jechali z przodu ,by upewnić pozostałe wojsko, że nie ma na tym terenie żadnych innych wrogich oddziałów. Za nimi jechały następne, w różnych barwach i z różnym uzbrojeniem. Całe wojsko składało się z piechoty, oddziałów jazdy,a nawet husarii. Jazda hetmana Sieniawskiego z rozkazu króla Jana III Sobieskiego stacjonowała w Trębowli. Państwa było zagrożone, turecki przywódca Kara Mustafa zbliżył się ze swoimi wojskami zbyt blisko Wiednia. Zarządzono wówczas koncentrację wojsk w Łobzowie pod Krakowem. Dodatkowo za wojskiem szli piechurzy i jechały tabory wiozące głównie zaopatrzenie, pożywienie. Droga, którą miały do pokonania oddziały Sieniawskiego była bardzo długa, trudna i żmudna. Z tego powodu wykorzystywano każdy skrót, objazd, by ją maksymalnie skrócić. Taka możliwość była pomiędzy Ropczycami a Pilznem. Drogia przez Głobikową, Połomię zaoszczędziłaby wiele cennego czasu. Gdy wszyscy byli wyczerpani długą drogą, minąwszy odkryty teren dowódca zalecił odpoczynek. Rycerze w lesie rozkulbaczyli konie i poszli odpoczywać. Widząc ich chłopi bardzo ciekawi podchodzili coraz bliżej. Wówczas jeden z nich zawołał: - To przecież nasi rycerze, którzy idą bronić nas przed poganami. Są zdrożeni, chcą jeść i pić. Wtem wszyscy pobiegli w ich kierunku, by im podziękować. Każdy chciał za wszelką cenę pomóc na tyle na ile może- jeden niósł parę jajek, inny mleko, słoik miodu czy baryłkę piwa. Rycerze nie odmawiali chłopom. Gdy zjedli i odpoczęli ruszyli w dalszą drogę. Ten moment utkwił w pamięci wszystkich na bardzo długo. W tamtym czasie przerwę na odpoczynek i posiłek nazywano południkowaniem, dlatego do dzisiaj obszar, na którym kiedyś odpoczywało wojsko nazywamy Południkiem. licze na naj...;)
