Zamek królewski na wawelu podaj informacje na temat :   a)tego kto był autorem projektu, b)skarbów wawelskich

1. autorami projektu budowy byli E. Rosemberger, Franciszek Florentczyk, mistrz Benedykt i B. Berrecci 2. Zdajemy sobie sprawę że dla wielu z Was "Odyseja" tak zwanych "Skarbów wawelskich" i ich pobyt w czasie wojny, a także przez kolejnych 16 lat ( po jej zakończeniu), w Kanadzie może być dla Was zaskoczeniem, a nawet całkowicie nieznanym faktem. W obliczu zbliżającej się w 1939 roku napaści na Polskę wojsk hitlerowskich, ówczesna Dyrekcja zamku podjęła decyzję o ewakuacji najcenniejszych zabytków i wywiezieniu ich w bezpieczne miejsce. Początkowo takim celem wydawały się wschodnie rubieże Polski, dlatego spakowane obiekty załadowano na galar i spławiono Wisłą. Miały płynąć do Sandomierza, a dalej do Kazimierza Dolnego. Niebawem okazało się, że ten kierunek również nie jest bezpieczny i transport ruszył w kierunku granicy rumuńskiej (wówczas w Kutach). Noszono się z zamiarem powierzenia ich Stolicy Watykańskiej, ale ta odmówiła ich przechowania. Wobec tego postanowiono je przewieźć do Francji i tak okrężną drogą (morską) dopłynęły do Marsylii i małej miejscowości Aubusson. Tam połączono je z innymi cennymi przedmiotami ewakuowanymi z Biblioteki Narodowej w Warszawie. Wcale nie był to koniec trasy. Stamtąd (z Bordeaux) popłynęły do Wielkiej Brytanii z zamiarem ulokowania ich w Londynie. Ten pomysł również nie został zrealizowany, więc wybrano tereny jak najdalsze od działań wojennych i zdecydowano się na neutralną Kanadę. Tamtejsze władze wyraziły oficjalną zgodę na udzielenie "schronienia" polskim skarbom. Popłynęły polskim statkiem "Batory" i bezpiecznie przybiły do portu w Halifaxie. Ulokowano je w budynku Archiwów Państwowych na Farmie Eksperymentalnej w Ottawie. Zdeponowane W Kanadzie obiekty były pod opieką przedwojennego kustosza wawelskiego Stanisława Świerza-Zaleskiego i pracującego w Kierownictwie Odnowienia Zamku Józefa Krzywdy-Polkowskiego, którzy uczestniczyli w ich ewakuacji od samego Krakowa. Po zakończeniu wojny w 1945 roku, wobec obaw związanych z komunistycznym wówczas polskim rządem, władze Kanady (nastawione wybitnie antykomunistycznie) odmówiły ich zwrotu. Doszło nawet do podzielenia wszystkich cennych przedmiotów na kilka grup i ukrycia ich w różnych miejscach: w Montrealu, Ottawie i Quebecu. Decyzję tą popierał nasz rząd emigracyjny. Parę pierwszych skarbów przywiózł do kraju Świerz-Zaleski w roku 1948. Większa jednak część nadal znajdowała się w Kanadzie. Rozpoczęły się wieloletnie starania o odzyskanie całości depozytu. Zaangażowały się w nie, oprócz Dyrekcji Zamku Królewskiego na Wawelu, środowiska naukowe, polonijne na całym świecie a nawet kościelne. Tak naprawdę "zielone" światło pojawiło się w dopiero w 1959 roku, w momencie śmierci dotychczasowego premiera prowincji Quebec, głównego przeciwnika idei zwrócenia skarbów komunistycznej Polsce. Pierwsza partia, składająca się z cennych rękopisów, autografów Chopina, czy obiektów pochodzących ze skarbca wawelskiego powróciła do kraju w styczniu 1959 roku. Jednak, to dopiero dwa lata później nastąpił powrót wszystkich pozostałych dzieł sztuki, znajdujących się dotychczas za oceanem. 15 stycznia 1961 roku statek "Krynica" wpłynął do portu w Gdyni wraz z cennym ładunkiem, pod opieką grupy specjalistów, a wśród nich prof. Jerzym Szablowskim Dyrektorem ZKW, czy konserwatorem prof. Bohdanem Marconim. W dniu kolejnym nastąpił rozładunek, zaś dokładnie 19 stycznia skarby te, składające się w dużej mierze z wawelskich arrasów, zostały przywiezione do Krakowa pociągiem.

Franciszek Florentczyk, włoski rzeźbiarz i architekt.   Na trzecim poziomie mieszcza sie pomieszczenia reprezentacyjne. W polowie kolumn architekt umiescil przewiazki poprawiajace ich proporcje. Łuk triumfalny podkreslaja rzezbione pilastry i gzymsy oraz duze koliste okna.   W niszach umieszcono ołtarz i sarkofagi ostatnich Jagiellonów. Mniejsze wnętki przeznaczono na posągi świętych. Wierzch posągu stanowi rzeźbiona postać króla. Początkowo prezentowano ich w pozie leżącej, spiącej,statecznej, poźniej półlezacej, a nawet klęczącej. Barwna polichromia na dziedzińcu:obramowania drzwi zdobia wzory poznogotyckie, uwage przykuwaja portale z motywami renesansowo-gotyckimi+ arrasy, Ok.1520r - kaplica zygmuntowska, tora zostala dobudowana do katedry wawelskiej. zaprojektowana została na planie szescioboku. wnetrze pokrywa kopuła wsparta na ośmiobocznych kolumnach, okna koliste, ściany zewnetrzne złożone z płaszczyzn prostokątów i rombów. Kopuła jest złota, od wewnatrz zdobia ją wzorzyste kasetony, wypełnione roslinnymi rozetami.