nie wiem czy jesteś dziewczyna czy chłopak ,ale mi jest łatwiej jako dziewczyna najwyżej sobie zmienisz, Pewnego słonecznego ranka, za oknem jak zwykle chodziło dużo ludzi. Była godzina 10:00. Postanowiłam nie marnować czasu. Ubrałam się zjadłam śniadanie i poszłam po Agatę. Chciałyśmy iść na spacer , ale nie miałyśmy pomysłu gdzie.Wszędzie już byłyśmy, tu nie ma co robić. Zaprosiłam, ją do domu,nagle rozbrzmiał dźwięk telefonu. To Piotrek, zaprosił nas na działkę, bez zastanowienia wzięłyśmy kilka rzeczy z domu i wsiadłyśmy w autobus. Na działce było wspaniale, świeże powietrze, zwierzęta, las.Piotrek zaproponował by iść na grzyby.Oczywiście poszliśmy. Już jakieś 30 min biegliśmy prostą ścieżką.Nagle stawała się coraz węższa i znikła. Nie wzbudziło to w nas żadnego niepokoju. Szliśmy dalej jakieś 15 min, rośliny zaczęły robić się coraz gęstsze. nagle wpadliśmy na wysoki mur w , którym była malutka furtka. Otworzyliśmy ją, zrobiło się zimno. Z powodu iż Agata była najbardziej odważna i najmniejsza weszła przez otwór.Spostrzegła się , że dookoła panuje zima. Gdy ja i Piotrek dowiedzieliśmy się o tym , z trudem wpełzliśmy tak jak i Agata.Staliśmy w centrum (twoja miasto , moje to kalisz xD) Kalisza. Pobiegliśmy do mojego domu. Byłam zdziwiona , że nikt nie patrzy się na nas dziwnie, biegliśmy przecież przez środek miasta zimą w krótkich spodenkach, i bluzkach bez rękawów.W świecie zimy była godzina 7:30. O tej godzinie zawsze wychodzę do szkoły. Okropnie się zdziwiłam gdy zobaczyłam że wychodzę z domu.Szybko wbiegliśmy do środka nikt nas nie zauważył choć , zrobiliśmy duże zamieszanie. Spojrzałam na kalendarz był 18 grudnia 2012 r. Piotrek był z nas najmądrzejszy, byliśmy w przyszłości! Nikt nas nie widział i nie słyszał.Postanowiliśmy, że wrócimy na działkę i powiemy o tym dorosłym.Furtka zniknęła, w miejscu muru było tylko kilka kamieni , i starsza pani. Powiedziała nam dzień dobry. Zastanawiałam się jak to możliwe, przecież nikt nas nie widzi. kobieta powiedziała nam co się stało. Przedarliśmy się do przyszłości , ale kto do niej wejdzie już nie wyjdzie, chyba że przekona swojego największego wroga, że tu jest. Wróżka dała im możliwość rozmawiania z nimi , lecz wciąż ich nie było widać. Do swojego istnienie musieli przekonać Wiktorię , dziewczynę która wciąż im dokuczała. Mieli na to tylko jeden dzień. Poszli do szkoły, tam zaczęli z nią rozmawiać, myślała że ktoś robi sobie z niej żarty , uwierzył a dopiero gdy ona poszła do innego pokoju , a my mówiliśmy jej co robi, np. ( macha ręką). Nagle ziemia zadrżała , przyjaciele znów byli przed domkiem na działce , a gdy poszli do muru za furtką była tylko wielka polana.
