Narrator utworu i jednocześnie jego główny bohater (Miron Białoszewski). W czasie opisywanych wydarzeń miał 22 lata, młody, zdrowy cywil. Nie wyróżnia się niczym spośród ludności cywilnej Warszawy, nie należy do żadnej organizacji konspiracyjnej. Mieszka wraz z matką w pożydowskiej kamienicy przy ulicy Chłodnej 40. Wieść o wybuchu powstania zaskakuje Mirona na ulicy. Sam o sobie pisze, że jest naiwny i sentymentalny. Nie dokonuje niczego wielkiego. Nie zapisuje się w historii jakimś pamiętnym czynem. Nie ma takich aspiracji ani marzeń. Powstanie warszawskie to dla niego nie walka na barykadach, rany lub heroiczna śmierć. On, tak jak większość mieszkańców Warszawy, spędza powstanie w kolejno zmienianych piwnicach, schronach. Pragnie przeżyć, dlatego stara się zaspokajać tylko swoje elementarne potrzeby: ucieczka, ukrywa się, zdobywa jedzenie i wodę, organizuje życie w schronie, poszukuje bliskich. Jedynie z nudów decyduje się pomóc przy budowie barykady. Miron to także pisarz. W schronach, piwnicach organizowano wieczorki autorskie, na których Miron czytał swoje utwory. Więcej... http://pamietnik_z_powstanae_warszawskiego.lektury.gazeta.pl/lektury/1,90234,5184057,Pamietnik_z_powstania_warszawskiego___bohaterowie.html#ixzz1IUYmBsth
