Znów się coś kończy. Dziś mróz z dniem się rozłączy. Świat dotąd pod śniegiem spał, Lecz Ra na życie szansę mu dał. Przyroda na nowo się budzi Nic jej zapału już nie ostudzi. Uśmiecha się do chłopaka dziewczyna Tak właśnie wiosna się zaczyna. dopisek : Ra - bóg słońca
Jednego ranka za okno wychylasz głowę I wietr dmucha silnie w naszą stronę Z palca zsuwa sie pierścionek Spada w śnieg, przed domek Jednak on jeden zgubi się i zniknie w białym labiryncie. A cóż za niespodzinka się zjawia, następnęgo dnia przed nami promień słońca się kłania W oczy zaspane świeci tak mocno popatrzcie na ziemie jest sucho, lecz mokro! ale już teraz wypatrzeć można cudowny pierścień błyszczy w blasku słońca! Zaznaczam, mój autorski wiersz, mam nadzieje że sie przyda.
