Założeniem romantyzmu był związek muzyki z innymi rodzajami sztuki np. z poezją, tańcem, dramatem, malarstwem. Kompozytorzy romantyczni byli zdania że, muzyka jest zdolna do wyrażania różnych uczuć i nastrojów. W swojej twórczości wokalnej, doceniając siłę wyrazową słowa, sięgali po teksty czołowych poetów romantycznych (np.: J.W.Goethe, H.Heine, F.Ruckert, J.Eichendorff, G.Byron, A.Mickiewicz, A.Puszkin). Kompozytorzy od wpływem budzącego się poczucia narodowej odrębności pragnęli zaakcentować w swojej twórczości elementy rodzime. Czynnikiem inspirującym twórczość muzyczną stał się rodzimy folklor, w tematyce oper i poematów symfonicznych nawiązywano często do scen z historii narodu. Wzrastające poczucie narodowe pozwoliło rozwinąć swą działalność wielkim indywidualnościom twórczym, kompozytorom korzystającym świadomie z tradycji na gruncie muzyki. Przedstawiciele muzyki rosyjskiej: Milij Bałakiriew, Aleksander Borodin, Cezar Cui, Modest Musorgski, Mikołaj Rimski – Korsakow. muzyki czeskiej: Bedrich Smetana oraz Antonin Dworzak; Edvard Grieg, przedstawiciel muzyki norweskiej. Jean Sibelius, przedstawiciel muzyki fińskiej. muzyki polskiej: F. Chopin, S. Moniuszko, H. Wieniawski.
Kompozytorzy doby romantyzmu: F. Schubert - twórca romantycznej pieśni solowej R. Schumann F. Mendelssohn-Bartholdy F. Chopin S. Moniuszko - twórca pieśni i polskiej opery narodowej F. Liszt - twórca poematu symfonicznego Twórcy opery romantycznej: C. M. Weber (1786-1826) G. Rossini (1792-1868) V. Bellini (1801-1835) G. Donizetti (1797-1842) L. Cherubini (1760-1842) D. Auber (1782-1971) G. Meyerbeer (1791-1864) G. Verdi (1813-1901) R. Leoncavallo (1857-1919) P. Mascani (1863-1945) G. Puccini (1858-1924) R. Wagner (1813-1883) - twórca dramatu muzycznego F. Schubert jest twórcą pieśni romantycznej. Stworzył kilka rodzajów pieśni: pieśni wariacyjne: - pieśni zwrotkowe – melodia ulega nielicznym zmianom, najczęściej w ostatniej zwrotce – przekształcenia za pomocą środków techniki wariacyjnej („Pstrąg”); - pieśni wzorowane na wariacjach instrumentalnych – zmienia się rodzaj akompaniamentu – akordy, figuracje itp. („W oddali” ); następuje zmiana trybu; - pieśni oparte na wariacjach ostinatowych („Sobowtór”); pieśni przekomponowane, każda zwrotka opracowana w odmienny sposób. - krótkie („Wrona”) - szerzej rozbudowane („Młoda zakonnica”) pieśni deklamacyjne, melodyka o charakterze recytatywnym, w której następuje ścisłe zespolenie melodii z akcentem mowy („Śmierć i dziewczyna”) pieśni – ballady, epicka forma, dramatyczny charakter („Król elfów”) Schubert jest twórcą ponad 600 pieśni z towarzyszeniem fortepianu do tekstów poetów romantycznych (J. W. Goethego, H. Heinego, F. Schillera, M. Claudiusa) m.in.: „Małgorzata przy kołowrotku” „Polna różyczka” „Król elfów” „Śmierć i dziewczyna” „Pstrąg” „Wędrowiec” „Bądź mi pozdrowiona” „Piękna młynarka” „Młoda zakonnica” „Ave Maria” cykle „Podróż zimowa” i „Łabędzi śpiew” Poemat symfoniczny to utwór przeznaczony na orkiestrę. Inspiracją dla kompozytora może być np. dzieło literackie, plastyczne, architektoniczne, piękno kraju ojczystego, przyrody, obyczaje ludowe, legendy i mity, technika lub sport. Twórcą poematu symfonicznego ( nawiązującego do symfonii programowej H. Berlioza ), opartego na programie literackim, którego budowa zależy od idei pozamuzycznej ( tzw. muzyka programowa ) jest Franciszek Liszt; Romantyków interesowała głównie treść, nawiązująca do podań ludowych, wykorzystująca elementy fantastyczne, świata nadprzyrodzonego oraz tematyka narodowa i historyczna. Cały tekst jest moim opracowaniem, nie jest kopią z netu. W razie pytań, proszę o kontakt. Pozdrawiam.
