Napisz życiorys św. Kacpra patrona wybranego na bierzmowanie.

Imię to pochodzi najprawdopodobniej z perskiego słowa gizbar – stróż skarbca (skarbnik), albo ze skrócenia perskiego imienia Gathaspar – wspaniały (albo ten, który dba o swoją cześć). W Polsce imię to występuje także w formie Kasper, Gasper, Gaspar. Święty Kacper jest obok św. Melchiora i św. Baltazara jednym z Trzech Króli, nazywanych także Mędrcami ze Wschodu. Wiadomości o nich przekazuje nam św. Mateusz. Według Ewangelisty cudownie świecąca gwiazda wskazała im drogę ze Wchodu do Betlejem i przywiodła ich, pomagając przezwyciężyć trudności, do Dzieciątka Jezus. Kiedy ujrzeli Syna Bożego upadli na kolana i oddali pokłon Chrystusowi i Jego Matce Maryi. Potem złożyli dary, które ze sobą przynieśli: złoto – symbol mądrości Króla, kadzidło – symbol modlitwy i ofiary i mirrę – znak samoopanowania. Aby uniknąć gniewu króla Heroda, ostrzeżeni przez anioła, inną drogą powrócili do swojej ojczyzny. Tyle Ewangelia. O dalszych losach Trzech Króli dowiadujemy się tylko z legendy. Mieli oni zostać wyświęceni na biskupów przez św. Tomasza Apostoła, a poi jakimś czasie, odniósłszy znaczące sukcesy misyjne umarli jakoby w kilkudniowych ledwie odstępach jeden po drugim. Podobno zostali pochowani we wspólnym grobie. Wspaniały złoty relikwiarz w katedrze w Kolonii, pochodzący z warsztatu Mikołaja z Verdun, jednego z najsłynniejszych złotników średniowiecza, oraz ogromny rzymski sarkofag w mediolańskim kościele św. Eustorgiusza są dziś czytelnym dowodem kultu Trzech Króli. Według legendy cesarzowa Helena odkryła szczątki Kacpra, Melchiora i Baltazara, później zaś podarowała je biskupowi Eustorgiuszowi z Mediolanu. Jego następca – Protazy, polecił umieścić drogocenne relikwie w sarkofagu kamiennym, wzniesionym w miejscu pochowania Eustorgiusza. W roku 1164 świątynię zburzono z rozkazu cesarza Fryderyka I Barbarossy, a gdy wzniesiono ją na nowo, relikwie Kacpra, Melchiora i Baltazara przeniesiono do Kolonii.  Do XVIII wieku relikwie Trzech Króli były celem jednej z najważniejszych pielgrzymek Zachodu. Do dziś zresztą z osobami Mędrców ze Wchodu kojarzy się wiele wierzeń ludowych. Błogosławieństwo Trzech Króli ma jakoby bronić przystępu zła i nieszczęścia do domu. Nadal zwyczajem jest, że 6 stycznia gospodarz domu pisze na drzwiach wejściowych lub futrynie pierwsze litery imion Mędrców oraz oznaczenie liczbowe roku (K + M + B = 2004), przy czym litery K (łacińskie – C), M, B tłumaczy się jako skrót błogosławieństwa: Christus mansionem benedicat (niech Chrystus błogosławi dom). Zachowany jest także zwyczaj okadzania dymem z kadzidła pomieszczeń domowych. W kościołach 6 stycznia święci się kredę i kadzidło. Utrzymał się także zwyczaj kolędowania z gwiazdą. W ikonografii Trzej Królowie przedstawiani są zwykle w scenie gdy oddają pokłon Jezusowi w stajence, składając Mu dary. Jeden z nich jest zwykle czarnoskóry.