Szaleństwo Lady Makbet + cytaty

Lady Makbet, to jedna z głównych postaci utworu Williama Szekspira pt. "Makbet" . Jest ona żoną, głównego bohatera Makbeta. Kobieta z pewnością, ma silny i twardy charakterk. Wie czego chce i dąży do celu, nie zważając na konsekwencje oraz skutki swoich czynów. Jest ona dużo silniejsza i bardziej bezwzględna od swojego męża. Za wszelką cene skłania go do popełnienia wielu zbrodni, aby on został królem. I to właśnie owe zbrodnie są główną przyczyną szaleństwa Lady Makbet. Kolejne przyczyny to: -wyrzuty sumienia -przeciwstawienie sięnaturze -strach przed karą -obojętność Makbeta wobec niej -utrata miłości -brak wsparcia ze strony męża -rozpad małżeństwa. Ponieważ miała większe ambicje niż jej mąż, to wyrzuty sumienia były o wiele większe. Pod koniec akcji dramatu jej postać, została ukazana jako lunatyczka, która za wszelką cene chce zmyć widoczne tylko dla niej, plamy krwi na rękach. Inne objawy szaleństwa to; -halucynacje -czuje krew -prowadzi dialog  z Makbetem który jest niewidoczny -boi się ciemności -wspomina dokonane zbrodnie -bezsenność -wykonuje szereg nieracjonalnych czynności. Niestety skutkiem obłędu i wszelkiego szaleństwa było samobójstwo Lady Makbet. Inne skutki jej szaleństwa to: - choroba psychiczna -postrzeganie jej przez ludzi jako kobietę chorą psychicznie -jest zdolna do samookaleczenia -uważanie jej za opentaną - strach.   CYTATY   „Precz, przeklęta plamo! precz! mówię. Raz dwa – czas działać.– Piekło ciemne.– Wstydź się, mężu, wstydź się! Żołnierzem jesteś, a tchórzysz? Cóż stąd, chociażby się wydało? Nikt nas przecie nie pociągnie do tłumaczenia. – Jednakże kto by się był spodziewał tyle krwi w tym starcu!” Akt V, Scena I. "Tan Fajf miał żonę; gdzież ona jest?Cóż to? Czyliż te ręce nigdy obmyć się nie dadzą?Dość tego, mężu, dość tego!Wszystko popsujesz tym obłąkanym wzrokiem."Akt V, scena I "Ciągle ten zapach krwi!Wszystkie wonie Arabii nie odejmą tego zapachu z tej małej ręki.Och! och! och!"Akt V, Scena I "Umyj ręce, weź szlafrok; nie wyglądaj tak blado.Powtarzam ci.Banko pogrzebany, nie powstanie więcej."Akt V, Scena I