Prawo Coulomba Prawo Coulomba głosi, że siła wzajemnego oddziaływania dwóch punktowych ładunków elektrycznych jest wprost proporcjonalna do iloczynu tych ładunków i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między ich środkami. Jest to podstawowe prawo elektrostatyki. Zostało ono opublikowane w 1785 roku przez francuskiego fizyka Charlesa Coulomba. Prawo to można przedstawić za pomocą wzoru: , w którym: F - siła wzajemnego oddziaływania dwóch punktowych ładunków elektrycznych, q1 , q2 - punktowe ładunki elektryczne, r - odległość między ładunkami, k - współczynnik proporcjonalności: Prawo Ohma Natężenie prądu elektrycznego płynącego przez przewodnik jest wprost proporcjonalne do wartości napięcia elektrycznego na jego końcach i odwrotnie proporcjonalne do rezystancji przewodnika. Po przekształceniu tego wzoru można uzyskać inne, równoważne wzory: Prawo Pascala Prawo Pascala wiąże się z faktem, że ciśnienie / parcie w płynach "rozchodzi się błyskawicznie w całej objętości płynu". Prawo Pascala sformułować można na kilka podobnych sposobów – np.: Ciśnienie działające z zewnątrz na płyn (gaz, ciecz) jest przenoszone we wszystkich kierunkach jednakowo Prawo Archimedesa Prawo Archimedesa formułuje się słownie w następujący sposób: Siła wyporu działająca na ciało zanurzone w płynie jest równa ciężarowi płynu wypartego przez to ciało Mówiąc inaczej, gdybyśmy dokładnie takie samo ciało "wyrzeźbili" z wody (ale nie z lodu, bo lód jest lżejszy niż woda!), to ciężar tej "rzeźby" dałby nam wartość siły wyporu w wodzie. Oczywiście nie musimy dokładnie rzeźbić ciała - wystarczy, że po prostu weźmiemy tylko tę ilość "materiału" na naszą rzeźbę - czyli wodę mającą tyle samo objętości co ciało. Jakie wnioski wyciągamy z tego prawa: że siła wyporu jest tym większa, im cięższy jest płyn - większa siła wyporu jest w wodzie, niż w powietrzu i większa w rtęci, niż w wodzie. siła wyporu jest tym większa, im większe (rozmiarami, objętością) jest ciało (a przynajmniej jego zanurzona część) Wzór na siłę wyporu Siłę wyporu da się zapisać wzorem: Fwyporu = ρpłynu ∙g ∙Vzanurzona ρpłynu - gęstość płynu (cieczy, gazu) w którym zanurzone jest ciało - [w układzie SI w kg/m3] Vzanurzona – objętość tej części ciała, która jest zanurzona w płynie (w układzie SI w m3) g – przyspieszenie ziemskie [w układzie SI w m/s2] I prawo Kirchhoffa odnosi się do sytuacji gdy prąd płynący w jakimś układzie ulega rozgałęzieniu, czyli gdy przewody z prądem łączą się w jakimś punkcie.. Ponieważ ładunki elektryczne nie mogą znikać, ani powstawać z niczego, a standardowy przewodnik właściwie nie potrafi ich gromadzić (wyjątkiem są kondensatory), to jasne jest, że: Jeśli w jakimś czasie do rozgałęzienia dopłynął ładunek q, to w tym samym czasie z tego rozgałęzienia musiał również taki sam ładunek q odpłynąć. I zasada dynamiki Newtona Jeżeli na ciało nie działa żadna siła lub siły działającwe równoważą sie to ciało to pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym II zasada Jeżeli na ciało działa siła niezrównoważona to ciało to porusza się ruchem zmiennym wartość przyspieszenia w tym ruchu jest wprost proporcjonalna do masy ciała i do wartości liczbowej działające siły III zasada jeżeli ciało A działa na ciało b pewną siłą F to ciało B działa na ciało A siłą F o tym samej wartości , kierunku ale o przeciwnym zwrocie Prawo powszechnego ciążenia Wszystkie ciała obdarzone masą przyciągają się do siebie pod wpływem istnienia siły grawitacji. To w jaki sposób się one przyciągają opisuje prawo powszechnego ciążenia, które jako pierwszy sformułował Isaak Newton, opisując przyciąganie się dwóch ciał kulistych. Prawo to mówi, że dwa ciała przyciągają się do siebie siłą, która jest wprost proporcjonalna do iloczynu ich masy, a odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości pomiędzy nimi: gdzie F1,2 - oznacza siłę wzajemnego przyciągania pomiędzy ciałami 1 i 2 m1, m2 - masy tych dwóch ciał r1,2 - odległość pomiędzy środkami tych ciał
