napisz wypracowanie na temat tancow wielkopolskich i stroju wielkopolskiego

Tańce wielkopolskie są bardzo zróżnicowane w ramach całego regionu. Wykonuje je się podczas koncertów i przeglądów folklorystycznych zespołów ludowych tańce wielkopolskie cechuje je podniosłość i powaga. Najczęściej spotykane tańce to: wiwaty, przodki, chodzone, tańce obrzędowe i różne zabawy taneczne z rekwizytami – chusteczkami, batami, czy butelkami. Wiwatem rozpoczyna się często wesela lub inne uroczystości czy zabawy Posiadają róże kroki i formy ruchu np. bieg, chód, kroki dosuwne, dostawne, obrotowe. Tańczy się je pojedynczo, parami lub w grupie. Na południu Wielkopolskie wiwaty są szybsze niż na innych terenach tego regionu. Często taniec ten rozpoczynał cykl innych tańców charakterystycznych dla Wielkopolski np. przodki i inne tańce. Przodki to bardzo popularny taniec, również tańczony na weselach i innych uroczystościach. Początkowo był na związany z parą, która płaciła graczom za taniec. Do tańca później mogły włączać się także inne pary, ale zawsze prowadziła go para przodkująca. Potem jego forma wykształciła się w postaci ustalonych kroków i figur. Podstawowym krokiem jest krok chodzony, biegany lub obiegany w parze. Częste są także obroty. Taniec tańczy się w miejscu, obrotami wokół wspólnej osi, przestępując z nogi na nogę. Natomiast inne pary chodzą lub biegają po obwodzie koła, przytupując i trzymając się za ręce, wiwatując parze przodkującej. Chodzony w Wielkopolsce był wolniejszy niż w pozostałych regionach. Tańczony był głównie na weselach, kiedy wprowadzano młodych po ślubie do domu parami w uroczystym korowodzie. Podczas oczepin panny młodej chodzony nosił nazwę świeczkowy. Wykonywano go często w dwóch częściach: jako chodzonego po obwodzie koła z oprowadzaniem tancerki przez tancerza dookoła własnej osi oraz tańczonego jako wolny lub równy z obrotami pary po kole. Wielkopolskie stroje ludowe noszone był w czasie głównych uroczystości kościelnych, państwowych i świeckich, stając się od wielu pokoleń symbolem polskości. Kobiety miały płócienną koszulę ozdobioną koronkowymi obszyciami przy rękawach i dużą tiulową krezą z białymi haftami, do tego zakładano czerwone korale. Zakładały suknię składającą się ze stanika w jednolitym ciemnym kolorze doszytego do spódnicy. Wykonana ona była z tkaniny wełnianej lub półwełnianej wykończonej zakładkami odpowiednią w kolorze tasiemką, do tego zakładały ozdobne szerokie, płócienne lub tiulowe fartuchy z białymi haftami. Nakrycie głowy mężatek to tiulowe haftowane czepce w kształcie kopki. Natomiast panny miały na głowie wianki.. Mężczyźni zakładali płócienną koszulę z wykładanym kołnierzykiem, pod którym wiązano jedwabną chustkę. Nosili czarną kamizelę dwurzędową ze srebrnymi guzikami. Dół stroju stanowiły ciemne spodnie z nogawkami wpuszczonymi do butów z cholewami. Na wierzch zakładano czarną lub ciemnogranatową sukmanę z drobnymi fałdami, o wykładanym kołnierzu. Na głowie noszono filcowy, czarny kapelusz z główką, przepasany wstążką.   Tekst jest moim opracowaniem, nie jest kopią z netu. Pozdrawiam.