„(…) była to maluteńka klitka, jakie sześć kroków długa, żałośnie wyglądająca ze swoją żółtawą, zakurzoną, podlepianą tapetą, a tak niska, że człowiek choć trochę słuszniejszy czuł się tu nieswojo (…). Umeblowanie było odpowiednie: trzy stare, koślawe krzesła, zabejco-wany stół, na którym leżało kilka zeszytów i książek – gruba warstwa kurzu świadczyła, że od dawna nie dotykała ich niczyja ręka – wreszcie pokraczna, duża sofa, zajmująca bez mała całą ścianę (…) obdarta i zastępująca Raskolnikowi łóżko. Często sypiał na niej w ubraniu, bez prze-ścieradła, okrywając się starym, zniszczonym płaszczem studenckim, z głową na jednej małej po-duszeczce, pod którą wtykał wszystką swoją bieliznę, czystą i brudną, aby mieć wyższe wezgło-wie. Przed sofą stał stoliczek (…)". Wiele tutaj nie trzeba tłumaczyć. Ogólnie rzecz ujmując główny bohater książki "Zbrodnia i kara" odznaczał się ogromnym lenistwem i niechlujstwem. Ponadto w ogóle nie dbał o higienę osobistą.
