Już na początku owej pieśni, podmiot zbiorowy zwraca się bezpośrednio do obyywatel Polski. Podmiot liryczny nawiązuję do ważnego wydarzenia w histrii Polski, jakim był najazd Tatarów na Podolę w 1575 roku, którzy wykorzystali sprzyjające warunki polityczne. Wtedy zostało wziętych około 50000 Polaków do niewoli. Podmmiot wypowiada się o wrogu bardzo negatywnie-nazywa ich psami bisurmańskimi. Ma żal do obywateli, że nie umieją obronić się przed słabszym państwem, który nie umię budować miast (czyli byli koczownikami). Również zwraca uwagę na to, że rodacy bardziej cenią sobie dobra materialne, niż dobra ojczyzny. Uważa, że szlachta powinna w trybie natychmiastowym zebrać pieniądze na utrzymanie wojska, którego głównym zadaniem byłaby ochrona granic państwa. Na końcu utowu, podmiot ukazuję nam, że polacy nie potrafią wyciągnąć wniosków z przeszłości, a przecież życie toczy się kołem fortuny.
