Potrzeba wyrażania swojej wiary za pomocą gestów czy też słów uwarunkowana jest wrażliwością oraz moralnością człowieka. Prawdziwie wierzący człowiek nie zważa na reakcje innych ludzi na to gdy publicznie czyni znak krzyża lub głośno rozmawia o swojej swerze duchowej oraz o przekonaniach Kościoła Karolickiego. Ujawnianie takich gestów oraz podatności na nie to czynnik wzmacniający wiarę oraz nasze zapotrzebowanie na modlitwę. Takie zachowanie jest w pełni normalne i rutynowe dla człowieka, który jest przekonany o jego racji i potrzebie. Otaczający nasz świat, ludzie często zapominają o tym co w życiu najważniejsze, kierują się instynktem zdobywania popularnosci co raz to większego wykształcenia. Dzisiejsi ludzie przepełnieni są pustą uprzejmością która obrazuje tylko naszą zachłanność i ograniczenie na potrzeby moralne. Dzisiaj często nie słuchamy głosu własnego sumienia, nie zważamy na potrzeby innych, a więc ujawnianie takich gestów jest rodzajem przypomnienia o tym co w życiu na prawdę warzne i prawdziwe.
