Obraz powstał w 1931 r. Początkowo wystawiany był w paryskiej galerii Pierre Colle, od której został nabyty przez Julien Levy za sumę 250 dolarów i w 1932 wystawiony w jego nowojorskiej galerii. W 1933 roku malowidło zostało zakupione przez Stanleya Resora, który uczynił go w 1934 roku donacją dla nowojorskiego Museum of Modern Art (MoMA). Wkrótce stał się jednym z symboli surrealizmu, a także popkultury, będąc reprodukowany na kartach, pocztówkach oraz pojawiając się w filmach, filmach animowanych i komiksach. Obraz (o wymiarach 24,1 x 33 cm) łączy w sobie elementy fantazji i realności. Przedstawia zdeformowane tarcze trzech roztapiających się zegarów kieszonkowych na tle nadmorskiego krajobrazu. Czwarty, zamknięty, leży w lewym dolnym rogu, zjadany przez mrówki. Na środku kompozycji rozpoznać można ludzką postać, a jest to właściwie głowa (jak mówił Dali -paranoiczno-krytyczny camembert), być może autoportret artysty. Obraz ten bardzo dobrze odzwierciedla cechy malarstwa surrealistycznego. Jest niezwykły, nierealny jak sen, z którego artyści czerpali cechy do swoich dzieł. Jego kompozycja jest mieszana i całkowicie brak w niej elementów kubizmu. Zniekształcone zegary i twarz, drzewo i plaża nie mają ze sobą żadnego normalnego i realnego powiązania. Nic nie jest na miejscu.
opisz obraz Sallwadora Dali "Miękkie zegary" z góry dziękuje
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź