Pewnego dnia gdy wracałem z wyprawy wojennej wraz z moim wojskiem zatrzymałem sie w karczmie pod lutym turem. Gdy się już najedliśmy rozmawialiśmy sobie z gospodarzem. Nagle ktoś wpadł do gospody i krzyczał, że zaraz przybędzie księżna anna danuta wraz ze swym orszakiem. Rozpoczeły się przygotowania do jej przybycia. Naszykowano stoły, przygotowano dla nich miejsca itd. W pewnym momencie zauważyliśmy, że orszak już się zbliża. Nastąpiło wielkie poruszenie. Wszyscy witali się z księżną. Nastepnie zaproszono ich na poczęstunek. Anna Danuta poprosiła jedna ze swych dwórek,aby coś zaśpiewała. Na ławę weszla przepiękna młoda dziewczyna o urodzie anioła. Księżna wołała na nią Danusia. Po chwili dziewczyna zaczęła cudownie śpiewać. Nagle jeden z grubych rybałtow podniósł się z ławy i Danusia straciła równowagę. Zapewne by spadła, lecz jeden z młodych chłopaków, którzy byli obecni w karczmie ją złapał na ręcę. Anna Danuta zażartowała, że jest to Danusi rycerz, jednak młodzieniec wziął sobie to do serca i poprosił księżną o zgodę, aby naprawdę on został jej rycerzem. Księżna zgodziła się na to i spytała Danuśki co ona mysli na ten temat. Dziewczyna barzdzo się ucieszyła, a na potwierdzenie dała Zbyszkowi, bo tak nazywał się rycerz swoją rękawczkę. Chłopak przez resztę wieczoru nie odstępowal księżnej i Danusi na krok i im usługiwał przy stole.
