strachy z  dzieciństwa . ((WYPRACOWANIE))

Pewnego slonecznego dnia wybralismy sie z kolegami nad małe jeziorko w srodku malego lasku. Wszystko było bezproblemowo dopóki nie zgubilismy sie. Bylo to okolo 19:00 Wszyscy znali doskonale ten lasek lecza sama swiadomosc ze sie zgubilismy nas przeraziiło. Po dłuzszym czasie postanowilismy udac sie jakos scieszka. Zacza wiac wiatr. Kazde szurniecie naszych butow nas przerazało. Pare metrow przed sciezka przebiegla sarne. Ogromnie przerazenie nastało. Kazdy uciekl w inna stronę. Kazdy juz sie zgubil na tak zwany amen. Dopiero po chwili zadzwonił mi telefon> Strasznie przerazony nie wiedzialem ze mam telefon. Opowiedzialem mamie wszystko a ona nas znalazła. Gdybym teraz sie znalazl w atkiej sytuacji napewno bym inaczej postąpił. To byly czasy