1. Afganistan – grudzień 1979 r. – wojska radzieckie wkraczają do Afganistanu, władzę obejmuje rząd Babraka Karmala; – interwencja radziecka powoduje długotrwałą wojnę partyzancką, w której mudżahedinów walczących z wojskami okupacyjnymi wspiera m.in. Pakistan i Stany Zjednoczone; – 15 luty 1989 r. – ostatnie wojska radzieckie opuszczają Kabul; niedługo później rozpoczyna się mordercza wojna pomiędzy dowódcami zwycięskich mudżahedinów; – marzec 1995 r. – zwycięska ofensywa talibów (uczniów pakistańskich szkółreligijnych) daje im władzę prawie w całym Afganistanie, opór talibom stawiały jedynie wojska Ahmeda Szacha Massuda (kontrolował tylko niewielką część kraju); – zamach na World Trade Center (11.09.2001) zbiegł się z zamachem na Massuda (zmarł 14 września), co pozbawiło opozycję charyzmatycznego przywódcy; – 7 października 2001 wojska amerykańskie rozpoczynają bombardowanie pozycji Talibów, a wkrótce wojska Sojuszu Północnego rozpoczynają ofensywę, w listopadzie zostaje zdobyty Kabul, a na początku roku 2002 talibowie tracą władzę praktycznie w całym Afganistanie; – premierem Afganistanu zostaje Hamid Karzaj; – mimo zwycięstwa nad talibami sytuacja w Afganistanie nadal jest niestabilna, a NATO musi utrzymywać w tym kraju dość znaczący kontyngent sił zbrojnych (głównie amerykańskich). 2. Konflikty w Afryce (RPA, Zair, Ruanda i Burundi) a. RPA – w czasach kolonialnych tereny obecnej RPA zasiedlają osadnicy angielscy i holenderscy, ci ostatni zwani Burami tworzą państwa Transwal i Orania; – na początku XX w. w wyniku okrutnej wojny Wielka Brytania podbija państwa burskie; – w 1910 r. powstaje Związek Południowej Afryki, który jest dominium brytyjskim i prowadzi politykę apartheidu (segregacji rasowej); – 1961 r. – utworzenie niezależnej Republiki Południowej Afryki, państwa stopniowo coraz bardziej izolowanego na arenie międzynarodowej ze względu na politykę apartheidu; – wieloletnią walkę z polityką segregacji rasowej prowadzi Afrykański Kongres Narodowy (ANC) na czele z Nelsonem Mandelą; – stopniowa likwidacja apartheidu prowadzona w latach 1989–94 przez prezydenta Frederika de Klerka prowadzi do demokratyzacji kraju; pierwszym prezydentem wybranym w wolnych wyborach zostaje Nelson Mandela (1994 r.); – w 1999 r. Mandela odchodzi na polityczną emeryturę, prezydentem zostaje Thabo Mbeki.
