„Społeczeństwo niezdolne do wydawania na świat utopii i do poświęcania się jej zagrożone jest sklerozą i ruiną” w moim pojęciu nie jest trafnym stwierdzeniem. Wręcz odwrotnie. Społeczeństwo, które poświęca się utopii nie jest w stanie stworzyć realnego i dobrego systemu. Utopia prezentuje wizje wzorowo zorganizowanego państwa, którego mądrzy i szlachetni obywatele wspólnie pracują nad stworzeniem sprawiedliwego ustroju i opartych na wzajemnym szacunku stosunków między ludzkich. Wizja taka kontrastuje z rzeczywistością. Osoby, które żyją w przekonaniu, że stworzenie takiego idealnego państwa jest możliwe nie zdają sobie sprawy z tego, że każda władza deprawuje. W rzeczywistości niestety nie wszyscy ludzie szanują się nawzajem i nie każdy wykorzystuje swoją mądrość dla dobra całego społeczeństwa. Założenie, że każdy człowiek w państwie będzie patriotą starającym się z całych sił zapewnić dobrobyt sobie a przede wszystkim według pojęcia utopii innym obywatelom jest zgubne i nierealne. Swoistą parodią utopijnego dzieła stała się antyutopia, zwana także dysutopią lub utopią negatywną. Jest to utwór, który pokazuje społeczeństwo pozornie doskonale zorganizowane, działające zgodnie z najnowszymi osiągnięciami nauki i techniki, w którym jednak władza ma charakter totalitarny, a tradycyjny system wartości norm etycznych ulega destrukcji. Tego typu dzieła mają na celu otworzyć oczy ludziom, którzy zatopili się już we własnym utopijnym świecie. Moim zdaniem ukazywanie różnego rodzaju utopijnych rzeczywistości powinno być traktowane z przymrużeniem oka, stając się ewentualnie programem reform rzeczywistego ustroju państwa.
