Białowieski Parki Narodowy Puszcza białowieska to królestwo żubra . Jest to jedyne miejsce w Europie, gdzie te ogromne , niezwykle łagodne ssaki można spotkać w ich naturalnym leśnym środowisku. Białowieski Park Narodowy, porośnięty dzikimi, pierwotnymi lasami, nosi ślady mieszających się kultur:Polskiej, Białoruskiej i Ukraińskiej. Data utworzenia: 11 sierpnia 1932r. Powierzchnia 105,17km Całkowita długość szlaku: 421km Białowieski Park Narodowy - park narodowy położony w północno-wschodniej części Polski, w województwie podlaskim, utworzony 17 sierpnia 1932 roku jako Park Narodowy w Białowieży[3], restytuowany w obecnej formie z mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1947 roku[4]. Pierwszy park narodowy w Polsce i jeden z pierwszych parków narodowych w Europie[3][5]. Znany z ochrony najlepiej zachowanego fragmentu Puszczy Białowieskiej, ostatniego w Europie fragmentu lasu pierwotnego oraz liczącej kilkaset sztuk, największej na świecie wolnościowej populacji żubra[6]. Siedzibą dyrekcji parku jest Białowieża. Obecnie w skład parku wchodzą trzy jednostki administracyjne: Obręb Ochronny Orłówka, Obręb Ochronny Hwoźna i Ośrodek Hodowli Żubrów (z trzema rezerwatami hodowlanymi i Rezerwatem Pokazowym Żubrów)[6]. Obszar Ochrony Ścisłej Białowieskiego Parku Narodowego w 1979 z racji dużego znaczenia dla kultury i dziedzictwa ludzkości, wpisano na prestiżową Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. W 1992 r. UNESCO rozszerzyło status obiektu dziedzictwa światowego na przylegający doń od wschodu fragment białoruskiego parku narodowego "Bieławieżskaja Puszcza", podlegający ochronie ścisłej (4500 ha). W ten sposób powstał w Puszczy Białowieskiej jeden z siedmiu na świecie i trzech w Europie transgraniczny obiekt dziedzictwa światowego. Na terenie puszczy występuje także lelek (ptak), kukułka szerokolistna(kwiat)
