Konserwatorium muzyczne to specjalistyczna wyższa szkoła muzyczna, której celem jest kształcenie wykonawców, wirtuozów do gry solowej, orkiestrowej, śpiewaków, kompozytorów, dyrygentów i pedagogów. Konserwatorium Petersburskie to Sankt-Petersburskie Państwowe Konserwatorium im. Mikołaja Rimskiego-Korsakowa. Jest to najstarsza wyższa szkoła muzyczna w Rosji. Została utworzona w 1862 roku z inicjatywy wybitnego pianisty i kompozytora o międzynarodowej sławie – Antona Rubinsteina. Oficjalne otwarcie odbyło się pięć lat po śmierci jednego z klasyków muzyki rosyjskiej M. Glinki i trzy lata po otwarciu RMS – Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego pod patronatem wielkiej księżnej Eleny Pawłownej. Dziesięć lat wcześniej Rubinstein pragnął otworzyć Instytut Muzyczny w Akademii Sztuk Pięknych, jednak nie udało się tego zrealizować ze względów finansowych. Termin „konserwatorium” został wymieniony po raz pierwszy przez cesarza Aleksandra II, miał znacznie podnieść status uczelni w porównaniu z analogicznym Musical College RMO. Konserwatorium wydawało dyplomy z tytułem „wolny artysta”. Oddźwięk tego wydarzenia był tak wielki, że nawet w domach prywatnych lekcje muzyki nabrały zupełnie innego charakteru. Pierwszym dyrektorem artystycznym został mianowany Arthur Rubinstein (1862-1867, 1887-1891), który natychmiast został awansowany do stopnia rzeczywistego radcy stanu - wyższej rangi, z uwagi na wyjątkowe poświęcenie dla udoskonalenia kształcenia zawodowego muzyków. W Konserwatorium przedmioty teoretyczne, głównie formy, wykładał N. Zaremba, autorytatywny uczony w dziedzinie muzyki, natomiast M. Azanchevsky – stworzył bibliotekę naukową Konserwatorium, gromadząc kolekcję rzadkich zagranicznych publikacji. W pierwszym roku do Konserwatorium przyjęto 179 studentów, w kolejnych latach - ponad 200 osób. Profesorowie byli wybitnymi muzykami jak np: fortepian - A. Rubinstein, F. Leshetitsky, A. Gercke; skrzypce - Henryk Wieniawski, L. Auer, Cello - C. Schubert, K. Davidov, flet - C. Chiardi, harfa - A. Zabel ; śpiew - G. Nissen-Saloman, C. Everardi; teoria kompozycji - N. Zaremba, itp. Absolwenci Konserwatorium stali sie dumą rosyjskiej sztuki scenicznej: A. Yesipova pianista, wiolonczelista Alexander Verzhbilovich, E. Lavrovskaya śpiewak, bas Strawińskiego i wiele innych. Ten pierwszy rok absolwentów Konserwatorium w Petersburgu pozostawił duży ślad swej działalności w historii kultury światowej. Wybitnym absolwentem Konserwatorium w Petersburgu jest kompozytor Piotr Czajkowski. Pierwsza honorowa tablica, wykonana z marmuru przy Small Hall w foyer Opery Studio rzeźby, przedstawia siedzącego kompozytora. Czajkowski Konserwatorium ukończył w 1865 roku w klasie kompozycji. Jego pracą dyplomową była Oda do radości do tekstu F. Schillera. Późniejszymi absolwentami są także Anatol Ladow, Samuel Majkapar, Siergiej Prokofjew, Jascha Heifetz, Dymitr Szostakowicz, Nikołaj Miaskowski. W latach 1888 – 89 A. Rubinstein po raz pierwszy poprowadził kurs z historii literatury fortepianowej, który był przeznaczony nie tylko dla pianistów uczelni, ale także dla teoretyków, nauczycieli szkół prywatnych, a nawet dla osób z zagranicy. W 1871 r. z inicjatywy M. Rimskiego - Korsakowa rozpoczął się nowy etap w tworzeniu kadry z zakresu kompozycji i kształcenia teoretycznego. W całej swej działalności wykładowcami byli wybitni kompozytorzy m.in polski kompozytor Henryk Wieniawski, oraz Mikołaj Rimski-Korsakow, Aleksander Głazunow, Teodor Leszetyński, Ernesto Cavallini, Leopold Auer. Od 1995 r., na mocy dekretu prezydenckiego, Konserwatorium w Sankt- Petersburgu znajduje się w Państwowym Rejestrze szczególnie cennych obiektów dziedzictwa kulturowego Federacji Rosyjskiej. Konserwatorium jest dumne ze swego zabytkowego budynku, wybudowanego specjalnie dla niego w 1896 roku, zawierającego Teatr Opery i Baletu (wcześniej Opera Studio), Małą Aulę Głazunowa. Dzięki dotacji Międzynarodowego Banku i Ministerstwa Kultury Federacji Rosyjskiej i St Petersburg Hall City zostały one przywrócone do całej swojej dawnej świetności. Ważnym wydarzeniem w życiu uczelni stała renowacja pięknej sali koncertowej, nazwanej na cześć słynnego rosyjskiego kompozytora i dyrygenta Aleksandra Głazunowa. Piękna architektura i akustyka sali powodują, że na scenie gościli najwięksi muzycy XX wieku. W sali znajdują się wielkie schody z marmuru oraz marmurowa tablica z nazwiskami najlepszych absolwentów Konserwatorium: wśród nich na pierwszym miejscu Piotr Czajkowski (duży srebrny medal z 1865 roku). Są też pełne światła żyrandole będące prawdziwą świątynią sztuki, oraz zwieńczony złotą obraz liry Apollina. Pozdrawiam.
