co znaczy ewolucja motywu dziecka na przestrzeni wieków??

Ewolucja oznacza zmianę, w tym przypadku w sposobie przedstawiania dziecka, bądź dzieci. W starożytności dzieci nie miały żadnych praw, w większości kultur były własnością rodziców, musiały być im poddane. Takie jest również przedstawienie ich w wielu utworach tamtego okresu. Dzieci, jeśli występują w utworach literackich, są tylko dodatkiem do rodziców. W średniowieczu, przez prymat wiary chrześcijańskiej dzieci uznawane są za niewinne istoty miłe Bogu, jednak muszą być całkowicie posłuszne rodzicom. W renesansie motyw dziecka pojawia się m.in. w trenach Kochanowskiego. Dzieckiem tym jest niewinna zmarła córka poety, Urszulka. Kochanowski przedstawia swoją miłość do niej, ale tak na prawdę skupia się na swoich odczuciach a treny służą wyrażeniu jego żalu. W baroku dziecko pojawia się jako putto, mały uskrzydlony chłopiec, kupidynek. Tak naprawdę dziecko zyskuje swoje prawa w oświeceniu. Epoka ta była czasem walki o prawa człowieka, także dziecka. W romantyzmie dziecko miało już inną pozycję niż w poprzednich epokach. Np. w "Nie-Boskiej komedii" Krasińskiego występuje niewidomy poeta Orcio, który jest dzieckiem. Jest poetą natchnionym, czyli bardzo ważną postacią. Epoka romantyzmu ceniła dzieci za ich prostotę i wrażliwość na świat transcendentny. Powstawały baśnie dla dzieci. W pozytywizmie zwrócona jest uwaga na trudną sytuację dzieci, które muszą wychowywać się na ulicy i niekiedy muszą kraść. Bardzo trudno jest im wyżyć za marne pieniądze, jakie zarabiają rodzice- np. "Nasza szkapa". W Młodej Polsce podkreślona jest tragedia dzieci wiejskich, m.in w wierszu Konopnickiej "Jaś nie doczekał". W dwudziestoleciu wojennym nadal powstają baśnie dla dzieci. W okresie wojennym podkreślona jest ważna rola dzieci jako partyzantów, którzy walczą i umierają jak dorośli. Ich dzieciństwo jest naznaczone okrucieństwem wojny- np. "Elegia o chłopcu polskim" Baczyńskiego.   Jak widać motyw dziecka przechodził ewolucję. Z początku pojawiał się on rzadko i tylko w ścisłym odniesieniu do rodziców. Z kolejnymi epokami dziecko zyskiwało mocniejszą pozycję i coraz bardziej dbano o jego prawa, co odbija się róznież w literaturze. W niektorych epokach (np. romantyzm) dziecko miało nawet uprzywilejowaną pozycję.