"Alleluja" to ogniwo oratorium J. F. Haendla "Mesjasz", które kompozytor stworzył w 1741 roku w zaledwie trzy tygodnie. Oratorium składa się z trzech części: pierwsza zapowiada przybycie Mesjasza oraz opowiada o narodzinach i życiu Jezusa, druga mówi o zbawczej roli Męki Pańskiej i o ostatecznym swycięstwie Zbawiciela, natomiast trzecia jest hymnem dziękczynnym. "Alleluja" to najbardziej znany fragment i zarazem najbardziej symboliczne ogniwo oratorium, kończące część drugą. Rozpalający uczucia śpiew chóralny - 4 - głosowy wraz z towarzyszącą orkiestrą, wywiera tak potężne wrażenie, że w czasie jego wykonania publiczność angielska wstaje z miejsc. W "Alleluja" obserwujemy gradację środków technicznych: fragment rozpoczyna się homofonicznie, po czym przechodzi w odcinek fugowany, w końcowej fazie powraca do homofonii. Przy wzrastającej dynamice część osiąga moment kulminacyjny, który spotęgowany zostaje przez moment ciszy (pauzy we wszystkich głosach). Homofoniczna kadencja kończy fragment. Tekst jest moim opracowaniem, nie jest kopią z netu. W razie pytań, proszę o kontakt. Pozdrawiam.
