Głowną postacią w noweli "Siłaczka" jest młoda nauczycielka Stanisława Bozowska. Do niej właśnie odnosi się tytuł utworu. Jej osoba, ukazana przez autora z podziwem i wzruszeniem, zostaje najgłębiej w pamięci czytelnika. Ale ta głowna bohaterka zjawia się dopiero w drugiej części opowiadania. Środowisko wiejskie- daleko od miasta, odcięta od świata, chaty drewniane, ubogie, niskie, panuje zacofanie i ciemnota. Zewsząd wyzierała nędza i bieda, fatalne warunki życia, brak prądu i bieżącej wody. Środowisko małomiasteczkowe- miasteczko było ponure, rządziła w nim elita, która nie chciała aby inni mieli wygody, zagościła tam sprawiedliwość. Elita wykorzystywała ludność. Działali wyłącznie na własną korzyść. Siłaczka- utwór został tak nazwany przez S. Żeromskiego, ponieważ głównaatra- Stanisława Bozowska była silną psychicznie kobietą. Walczyła z przeciwnościami losu, aby wprowadzić jej idee w życie. Choć mogła żyć w dostatku w mieście wybrała życie na wsi, uczyła tam uczyła tam ludzi nie wykształconych, którzy nie rozumieli jej postępowania.
