Tren VI Jana Kochanowskiego. Streszczenie własnymi słowami. Z góry Dziękuje:)

„Nieszczęsne ochędóstwo, żałosne ubiory  Mojej najmilszej cory!"  I dalej w formie pytania retorycznego, na które nie można odpowiedzieć:  „Po co me smutne oczy za sobą ciągniecie,  Żalu mi przydajecie?"  Nastrój smutku, uczucie bólu i rozpaczy potęguje właśnie obraz ubiorów Urszulki. Poeta używa wielu zdrobnień, by je przedstawić: „letniczek, uploteczki, członeczki". Z żalem stwierdza, że matka inną wyprawę szykowała dla swej córki, a jej za cały posag wystarczyło „giezłeczko" (koszulka) z lichej tkaniny.  Budowa opiera się na kontraście między przeszłością a teraźniejszością, wyprawie ślubnej i wyprawie trumiennej. Wprowadzenie pewnych rysów obyczajowych (szykowanie wyprawy, wymienianie szczegółów stroju) oraz zastosowanie wielu wyrazów zdrobniałych, pieszczotliwych nadaje wierszowi charakter prostoty.  Specjalnie dobrana wersyfikacja – dwuwiersze połączone stałym rytmem, a również liczba zgłosek w poszczególnych wersach 13(7+6) i 7, sprawiają, że brzmienie drugiego wersu jest jakby echem pierwszego, naśladuje pogrzebowe zawodzenie chłopskie.