Ulewa Na szczytach Tatr (- epitet), na szczytach Tatr, Na sinej ich krawędzi Króluje w mgłach świszczący wiatr I ciemne chmury(epitet) pędzi. Rozpostarł z mgły utkany płaszcz I rosę z chmur wyciska, A strugi wód z wilgotnych paszcz Spływają na urwiska. Na piętra gór, na ciemny bór Zasłony spadły sine, W deszczowych łzach (przenośnia) granitów gmach Rozpłyną się w równinę. Nie widać nić - błękitów tło I całe widnokręgi Zasnute w cień, zalane mgłą, Porznięte w deszczu pręgi. I dzień, i noc, i nowy wschód Przechodzą przez odmiany; Dokoła szum rosnących wód (przenośnia), Strop niebios ołowiany. I siecze deszcz (ożywienie), i świszcze wiatr (ożywienie), Głośniej się potok gniewa; Na szczytach Tatr, w dolinach Tatr Mrok szary i ulewa. To niezbyt dobry wybór z tym wierszem, ale może się przyda...
