Streść Ksiege Koheleta

autorem księgi tej jest sam kohelet.Kohelet rozpoczyna  tę Księgę od słów: „Marność, marność – wszystko marność!” Człowiek  natomiast zabiega ząs  w swoim życiu o dobra materialne, ale  jednka tak naprawdę nic one nie znaczą wobec wieczności. Wszystko zas , co dzieje się na ziemi, jest powtarzalne, np chcoiażby .: Słońce wschodzi i zachodzi, pokolenia potem  następują jedno po drugim. Choć  jednak wszystko jest cykliczne, to takze  jest również nieskończone, np. wody rzeki spływają ciągle do morza, a mimo to  wsyztsko nie wypełnia się ono nigdy do końca. Wszystko zas  na Ziemi podlega ciągłemu ruchowi, a każda już  rzecz jest powtarzalna. Nigdy nie zdarza się wclae  nic nowego, chociaż czasami ludziom tak  bwoiem się wydaje. Dzieje się tak tylko dlatego, że ludzka pamięć jest ulotna. Ludzie często zapominają o przeszłości  orazt eż o o pokoleniach, które odeszły. Wszyscy, którzy  bwoiem kiedyś żyli, będą zapomniani tak samo, jak i zresztą  pokolenia żyjące obecnie. Jest to los  który ejst przypisany każdemu ludzkiemu pokoleniu. Kohelet  tutaj opowiada o swoim zdobywaniu wiedzy. Przyglądał się takze  on wszystkiemu na ziemi i zgromadził wiedzę większą niż  jakikolwiek  wczesniej władca, który do tej pory władał Jerozolimą. Mając tak  wielką  i rozległą wiedzę, Kohelet doszedł do wniosku , iż wszystk bwoiem o, co jest na ziemi to jedynie marność i  też próżny jest trud człowieka. Kohelet chciał  teraz dowiedzieć się „czym jest mądrość w ogóle, na czym polega zaślepienie i brak wiedzy”, lecz wkrótce zdał sobie sprawę, iż  bowiem nigdy do tego nie dojdzie, „bo wielka mądrość – to wielkie utrapienie. Kto wiedzy  tej sobie przysparza, pomnaża wtedy też   własne cierpienia.” Mędrzec zapragnął się teraz  pocieszyć, zaczął więc używać życia, by być szczęśliwym, ale kiedy nie udało mu się osiągnąć tego  włąśnie stanu, zdał sobie sprawę z tego, że to również marność. Skupił się więc na tym, co można zdobyć oraz akze  zgromadzić w życiu. Budował  on domy ,czy też  zakładał ogrody.