charakterystyka szkoły czeskiej w okresie romantyzmu

Szkoły narodowe to kierunki, które wyodrębniły się  w połowie XIX wieku w muzyce szeregu krajów, akcentujące elementy rodzime pod wpływem budzącego się poczucia narodowej odrębności. Czynnikiem inspirującym twórczość muzyczną stał się rodzimy folklor, w tematyce oper i poematów symfonicznych nawiązywano często do scen z historii narodu. Wzrastające poczucie narodowe pozwoliło rozwinąć swą działalność wielkim indywidualnościom twórczym, korzystającym świadomie z tradycji,  również na gruncie muzyki czeskiej. Byli to dwaj kompozytorzy: Bedrich  Smetana oraz Antonin Dworzak. Bedrich Smetana ( 1824 – 1884 ) połączył osiągnięcia Liszta w zakresie poematu symfonicznego oraz Wagnera w dziedzinie dramatu muzycznego z elementami czeskiego folkloru. Najbardziej reprezentatywnymi dziełami jego są: opera „Sprzedana narzeczona”, uchodząca za czeską operę narodową, cykl poematów symfonicznych „Moja ojczyzna” oraz kwartet smyczkowy e-moll „Z mojego życia”. Antonin Dworzak ( 1841 – 1904 ) odkrył nowe obszary czeskiej liryki stylizując pieśni, tworząc nowe struktury form ( np. do sonaty wprowadził dumkę ).Jego dorobek stawia go wśród najwybitniejszych kompozytorów późnego romantyzmu: 9 symfonii ( m.in. IX symfonia g-moll „Z nowego świata” ), uwertury, poematy symfoniczne, opery i utwory kameralne.   Tekst jest moim opracowaniem, nie jest kopią z netu. W razie pytań, proszę o kontakt, gdyż nie wiem jak obszerna ma być notatka. Pozdrawiam.