Przyjaciele! Nie przemawia do nas żaden nauczyciel,żaden profesor, żaden autorytet. Mówię do Was ja-jeden z Was. Wasz rówieśnik,któy zna Wasze problemy i radości. Na temat niesienia pomocy padło wiele patetycznych mów. Każda z nich była, oczywiscie piękna, ale dla nas-młodych ludzi, nie zawsze zrozumiała. Czy istnieje potzreba wolontariatu?, spytacie. Przecież istnieje wiele organizacji,które pomagają innym. Faktycznie,istnieją. Ale ludiz potrzebujacych nadal przybywa, dlatego potrzeba też więcej rąk do pracy. Dużo osób mówi, ze pracuje z "potrzeby serca". Myślicie, że to bzdura, taki tekst, któy ma dobzre o kimś świadczyć. Nonsens. Potrzeba pomagania jest w kazdym z nas, głęboko. Śpi. Ale nie pozwalajmy jej na to! Rozbudźmy nasze serca! Wolontariat to najpiękniejsza forma pomocy. Spytacie:dlaczego? Bo jest bezinteresowna! Nie pomagacie,żeby mieć wyższą ocenę z zachowania, plusa u katechety czy u rodzica. Pomagacie, bo tego chcecie. Chcecie pomóc. Chcecie przywołać na smutne twarze uśmiech! Mozemy odwiedzać starszych ludzi w szpitalu. Być dla zapomnianych staruszke przybranymi wnuczętmai,słuchajacymi ich pilnie i opowiadającymi,co w szkole. Możemy bawić sie z niepełnosparwnymi dziećmi. Stworzyć im świat bez uprzedzeń. Możemy pomóc słabszemu koledze w nauce,żeby potem być dumnym z jego czworki albo nawet i piatki! Nie zbaiwmy całego świata, to prawda. Ale mozemy ulepszyć jego małą część. A reszta, reszta pójdzie gładko. Dlatego pomoc innym zawsze ma sens! Każdy dobry uczynek kiedyś do nas wraca,a potem idzie dlaej,zmieniać świat. A zatem-do dzieła! Zamieńmy łzy na uśmiech! Sprawmy, by każdego dnia świat był choć troche lepszy.
