Barabasz wychodząc na wolność był bardzo zdzwiony, że go wypuszczono. Wiele słyszał o Jezusie z Nazaretu. Wiedział, że ten specyficzny człowiek miał swoich zwolenników, słyszał o cudach, które czynił. Dlatego tym większe było jego zdziwienie, że ludzie chcieli aby to właśnie on został uwolniony. Żydzi doskonale wiedzieli, że Barabasz był strasznym złoczyńcą, a mimo wszystko go wypuścili. Ten zbrodniarz zaczął się zastanawiać nad swoim postępowaniem, obudziła się w nim chęć buntu przeciwko państwu. Chęć moralnego buntu przeciwko swojemu dotychczasowemu życiu. Po kilku dniach intensywnych rozmyślań, przedstawiania sobie wszystkich "za i przeciw" Barabasz postanowił zmienić swoje życie. Postanowił zacząć żyć uczciwie. Stotkanie z Jezusem wzbudziło w nim jakieś dziwne odczucia. Przypomniało mu się to niedawno, kiedy usłyszał o rzekomym zmartwychwstaniu tego człowieka. Długo szukał uczniów Jezusa Chrystusa, gdyż chciał przyjąć chrzest. W końcu się doczekał. I od tej chwili stał się przykładnym obywatelem, założył rodzinę, znalazł uczciwą pracę i żył w zgodzie z Bogiem i samym sobą.
