Tu masz o znakach w Niemczech znaki ostrzegawcze niebezpieczny zakręt w prawo niebezpieczny zakręt w lewo niebezpieczne zakręty - pierwszy w prawo niebezpieczne zakręty - pierwszy w lewo skrzyżowanie dróg skrzyżowanie z drogą podporządkowaną występującą po obu stronach ustąp pierwszeństwa przejazd kolejowy z zaporami przejazd kolejowy bez zapór nierówna droga zwężenie jezdni - dwustronne zwężenie jezdni - prawostronne zwężenie jezdni - lewostronne ruchomy most roboty na drodze uwaga- piesi w pobliżu drogi przejście dla pieszych dzieci zwierzęta gospodarskie zwierzęta dzikie boczny wiatr odcinek jezdni o ruchu dwukierunkowym autobus niebezpieczny zjazd stromy podjazd śliska jezdnia rowerzyści spadające odłamki skalne lotnisko nabrzeże lub brzeg rzeki sypki żwir sygnały świetlne inne niebezpieczeństwo oszronienie jezdni zator drogowy przykłady: tabliczki do znaku "inne niebezpieczeństwo" uwaga- zagrożenie wypadkami uwaga- strefa sportów zimowych, na jezdnię nie rozsypuje się środków zapobiegających gołoledzi uwaga- nierówne pobocze drogi uwaga- miejsce migracji żab uwaga- silne podmuchy wiatru które mogą spowodawać utratę kontroli nad pojazdami holującymi przyczepy uwaga- konary przedrożnych drzew mogą być niebezpieczne dla wysokich samochodów ciężarowych uwaga- nieutwardzone (miękkie) pobocze drogi uwaga- niutwardzone (miękkie) pobocze drogi szczególnie groźne dla samochodów ciężarowych tabliczki do znaku "ustąp pierwszeństwa" ustąp pierwszeństwa nadjeżdżającym z przeciwka, z lewej strony oraz z prawej ustąp pierwszeństwa nadjeżdżającym z przeciwka i z lewej strony ustąp pierwszeństwa nadjeżdżającym z przeciwka i z prawej strony ustąp pierwszeństwa nadjeżdżającym z przeciwka i z prawej strony ustąp pierwszeństwa przejeżdżającym w poprzek rowerzystom odległość od linii zatrzymania znaki nieformalne znaki stosowane w parkach narodowych i przyrody historia: napis: "prosimy nie przejeżdżaj nas" (rok 1966) tablica ze schematem ustawienia pojazdów przed skrzyżowaniem z sygnalizacją świetlną (rok 1966)
Pomimo widocznego ujednolicenia i standaryzacji, europejskie znaki drogowe wykazują istotne różnice pomiędzy krajami. Niemniej większość państw Europy odniosła się do Konwencji wiedeńskiej o znakach drogowych i sygnałach świetlnych z 1968 roku – przyjętej w Europie przez Albanię, Austrię, Białoruś, Belgię, Bośnię i Hercegowinę, Bułgarię, Chorwację, Czarnogórę, Czechy, Danię, Estonię, Finlandię, Francję, Grecję, Litwę, Luksemburg, Łotwę, Macedonię, Niemcy, Norwegię, Polskę, Rosję, Rumunię, San Marino, Serbię, Słowację, Szwajcarię, Szwecję, Ukrainę, Węgry i Włochy.