Dalczego w Japoni przeważają lasy    potrzebuje na dziś HELPPPPPPP !!!!! 

Ukształtowanie powierzchni. Wyspy Japońskie leżą w obrębie okołopacyficznej, aktywnej sejsmicznie, strefy górotwórczej, na styku 4 strukturalnie różnych łuków: sachalińskiego, Kuryli, wysp Riukiu i Marianów; stanowią nadwodną część potężnego łańcucha górskiego wznoszącego się z dna oceanu; w pobliżu podwodnego łańcucha wielkie głębie oceaniczne, m.in. Rów Japoński (głębokość 8412 m). Przeważającą część powierzchni (ok. 80%) zajmują średniowysokie i niskie góry oraz wyżyny; ok. 50% powierzchni leży powyżej 500 m; pasma górskie, przeważnie o przebiegu południkowym, są rozdzielone kotlinami tektonicznymi, wypełnionymi popiołami i lawami wulkanicznymi oraz osadami czwartorzędowymi; najwyższe góry Japonii znajdują się w środkowej części Honsiu, w obrębie wielkiego rowu tektonicznego zwanego Fossa Magna (strefa największych zaburzeń tektonicznych); z rowu wznosi się najwyższa góra Japonii — wulkan Fudżi (3776 m), po jego wschodniej stronie góry Kantō i Mikuni, po zachodniej — góry Hida, Kiso i Akaishi nazywane często Alpami Japońskimi. Strefa Fossa Magna dzieli Japonię na 2 różniące się pod względem budowy geologicznej części: południowo-zachodnią zbudowaną głównie z utworów paleozoicznych i mezozoicznych oraz północno-wschodnią — z utworów głównie kenozoicznych. Obszary nizinne (ok. 10% powierzchni) to przede wszystkim nadmorskie aluwia i trzeciorzędowe tarasy, a także dna śródgórskich kotlin i dolin, często tektonicznego pochodzenia, największe: Kantō, Ishikari zajmują dawne depresje tektoniczne. Japonia należy do najbardziej sejsmicznych i wulkanicznych obszarów Ziemi; rocznie występuje ok. 1000–3000 trzęsień ziemi o różnej skali i sile, w tym odczuwalne przez mieszkańców kilka razy w roku, co kilka lat mają charakter katastrofalny. Ostatnie największe trzęsienie ziemi 1923 pochłonęło 140 tysięcy osób (głównie w Tokio i Jokohamie). Podmorskie trzęsienia ziemi są przyczyną powstawania fal morskich (tsunami) o wysokości do 30 m, powodujących katastrofalne powodzie. Główne epicentra trzęsień ziemi znajdują się między północno-wschodnim wybrzeżem Honsiu i głębią Rowu Japońskiego (hipocentra na głębokości 1000 m p.p.m.), na nizinie Kantō i w Zatoce Tokijskiej. Na terytorium Japonii istnieje ok. 160 wulkanów, z tego ponad 50 czynnych, najaktywniejsze: Asama-yama i Bandai-san (Honsiu), Tokachi-dake (Hokkaido), Sakura-jima, Kirishima-yama i Aso-san (Kiusiu). Na obszarach wulkanicznych występują liczne źródła mineralne (ok. 15 tysięcy), w większości termalne (głównie gejzery), przeważnie wykorzystane do celów balneologicznych — najbardziej znane w uzdrowisku Beppu na Kiusiu. Linia brzegowa (ok. 30 tysięcy km) silnie rozwinięta, różnorodność typów wybrzeży morskich: riasowe w zachodnim Kiusiu, Sikoku i nad Wewnętrznym Morzem Japońskim, aluwialne, lagunowe i lagunowo-limanowe często z wałami wydmowymi w północnym i południowo-wschodnim Honsiu oraz na Hokkaido, klifowe we wschodnim i południowo-środkowym Honsiu; większa część archipelagu Riukiu w otoczeniu raf koralowych.