Od pewnego czasu zastanawiałem się czy książka pt. Kamienie na szaniec to opowieść o ludziach, którzy potrafili pięknie żyć i pięknie umierać. Doszedłem do wniosku, że jest to prawda. Pierwsyzm argumentem jest postawa, zachowanie glownych bohaterow-Alka, Rudego i Zoski. Nalezeli oni do Malego Sabotatu. Byla to grupa, ktorej czlonkowie walczyli przeciwko Niemcom. Chlopy zrywali flagi hitlerowskie, wzbijali szyby polskim fotografom ozdabiajaczm swe gabloty zdjeciami umundurowanych Niemcow. Na murach rysowali zolwie, ktore oznaczaly, dla niemcow: pracuj powoli. W kinach podkladali gaz łzawiący, ktory ploszyl ludzi z kin. Chłopcy zaprawieni w ryzykownych akcjach Małego Sabotażu skierowani zostali do Grup Szturmowych. Tam uczyli się jak niszczyć niemieckie urządzenia, szlaki ko-munikacyjne i fabryki zbrojeniowe. Drugim faktem jest smierc Rudego oray jego poddawanie sie katom gestapowcow. Tak okrutnie go bili, poniewierali, ze zmarl od tych ran, obrazen. Alek takze umiera, w taki sam sposob jak jego kolega-Rudy. Odchodza na tamten swiat w tzm samzm czasie, lecz w chwilach smierci bzli dumni z tego co zrobili dla ojczyzny, dla Polakow, dla przyszlych pokolen. Ostatnim potwierdzeniem na powyzsze stwierdzenie jest to, ze kiedy gestapowcy aresztowali Rudego to koledzy ruszli mu na ratunek. Udalo im sie, lecz nie na dlugo, poniewaz chlopiec zmarl w najblizszym czasie. Twierdzenie zawarte powyzej jest prawdziwe, poniewaz potwierdzaja je powyzsze agrumenty. xDe
