Spartakus (zm. 71 r. p.n.e.) był gladiatorem oraz przywódcą największego powstania niewolników w starożytnym świecie. Pochodził z Tracji i służył w rzymskiej armii, dopóki z niej nie zbiegł i jako niewolnik nie został sprzedany do szkoły gladiatorów w Kapui. W 73 r. p.n.e. zorganizował bunt i uciekł z niewoli i z grupą innych zbiegłych niewolników. Swój obóz założyli pod Wezuwiuszem. Przez następne dwa lata wszystkie próby schwytania go kończyły się niepowodzeniem. Jego wojsko urosło do niemal stu tysięcy mężczyzn. Przebył z nimi całą Italię wzdłuż i wszerz. W 72 r. p.n.e. udało mu Podobna praca 60% Etyka i etyka zawodowa się w rozstrzygających bitwach pokonać kolejno wszystkich panujących konsulów. Po tych zwycięstwach Rzym "wytoczył ciężką artylerię". Zdyskredytowanych wodzów rzymskich zastąpił Krassus. Dla tego polityka-milionera pojmanie Spartakusa stało się sprawą priorytetową. Krassus zapędził Spartakusa do cypla Italii, gdzie zaczął wznosić fortyfikacje w celu odcięcia mu drogi powrotnej. Gladiatorom udało się wydostać. Jednak wkrótce po tym wydarzeniu w dowództwie znów nastąpił rozłam, 2 wodzów galijskich wystąpiło z armii pociągając za sobą swoich ludzi. Ich oddział został wkrótce rozbity przez Rzymian, ale Spartakus przyszedł mu na pomoc i rozgorzała wielka bitwa u źródeł Silarus w Lukanii. Krassus zadał straszliwą klęskę gladiatorom, odzyskując insygnia pokonanych. Spartakus powrócił do południowego cypla Italii. Odniósł zwycięstwo jeszcze w jednej bitwie, ale ostatecznie uległ ogromnej armii Krassusa. Zasługa pokonania Spartakusa przypadła jednak Pompejuszowi, który rozgromił resztki wojsk gladiatorskich. Po rozbiciu armii gladiatorów przyszła bezlitosna zemsta. 6 tys. jeńców ukrzyżowano na drodze appijskiej od Rzymu do Kapui, gdzie bunt się
Potrzebuje aby opisał mi ktoś Etykę Spartakusa. Tak spartakusa. Praca, żeby zmieściła się na kartce A4.
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź