Jak długa musi być ta wypowiedź? EDIT: Według poety czas jest czymś ulotnym, czymś, co niepostrzeżenie nam umyka. Czas jest nieuchwytny, nieustannie mknie do przodu. Ludzie w jego obliczu nie znaczą nic, gdyż on kiedyś ich zabije. Człowiek jest ograniczony przez czas, który jest wartością niezależną od nikogo i niczego. To co się zdarzyło już się nigdy nie powtórzy, ludzie muszą się do tego dostosować. Przemijanie i niepewność swejego losu są jedynie pewne i wiadome. Nasze życie jest krótkie w stosunku do wieczności.
Autor Krótkości żywota ukazuje w tym utworze różne koncepcje czasu,stawia pytania o sens życia,poszukuje trwałych wartości,które można przeciwstawić przemijaniu. Wiersz ten prezentuje typowa dla baroku tematykę znikomości człowieczeńskiej egzystencji,fascynacji przemijaniem,nicością i śmiercią. Naborowski zajmuje sie rozważaniem istoty życia ludzkiego w perspektywie unierwsalnej,w wymiarze boskim,zastanaiw aię nad sytuacją i miejsem człowieka w świecie.Człowiek okazuje sie być,według podmiotu lirycznego,jedynie przechodniem w świecie,który trwa wiecznie.W każdym z wersów nabrzmiewa nuta świadomosci przemijania życia,szybkiego upływu czasu,którego biegu nie można zatrzymać ani zawrócić.Nic nie trwa wiecznie,nic się nie powtarza,wszystko przemija.Dla wielu ludzi życie kończy się już w kołysce,wielu juz od dnia narodzin było skazanych na śmierć. Czas w utworze Daniela Naborowskiego jest: -nieodwracalny -niepoznawalny,niedotykalny,nieuchwytny - zjawiskiem subiektywnym -pojęciem abstrakcyjnym -siłą niszczącą
