LODOWCE I LĄDOLODY NA KULI ZIEMSKIEJ ( MINIMUM JEDNA STRONA A4)

lodowce i stała pokrywa śnieżna zajmują ogółem 16,3 mln km2 , czyli około 11% powierzchni lądów. Lądolody pokrywają prawie całą Antarktydę i Grenlandię oraz znaczne obszary na wyspach Arktyki.W regionach wysokogórskich prawie wsztstkich kontynentów (z wyjątkiem Australii0 rozwinęły się znacznie mniejsze lodowce górskie ich sumaryczna powerzchnia zajmuje zaledwie 1,3% powerzchni zlodowaconej.Ocenia się , że lodowce i ladolody gromadzą 24 miliony km3 wody , co stanowi prawie 2% ogółu wód w hydrosferze i zarazem około 69% wszyskich zasobów wód słodkich.      Powstanie lodowców wymaga spełnienia określonych warunków .Przede wszystkim musza występować na tyle duże opady śniegu,że w cieplejszej porze roku nie zdoła on zupełnie stopnieć.Opady sniegu występują na około 30-50% powierzchni lądowych ale dodatni bilans śniegu ograniczony jest do wysokich szerokości geograficznych i obszarów wysokogórskich.Granicę obszaru o dodatnim bilansie śniegu określa się jako granicę wieloletniego śniegu.Jej położenie zależy od szerokości geograficznej.W strefie równikowej znajduje się  ona na wysokosci prawie 5 tys. m n.p.m a nad zwrotnikami ,ze względu na bardzo małe opady, podnosi się ono o dodatkowe kilkaset metrów.W wyższych szreokościach geograficznych granica ta położona jest stopniowo coraz niżej.Wśrodkowej Europie przebiega około 2 300 m n.p.m,a za kołem podbiegugonowym schodzi do poziomu morza.Bardzo ważnym warunkiem powstawania lodowców jest także wtsępowanie stosunkowo rozległych, płaskich powierzchi, na których może gromadzić się śnieg i stopniowo przekształcać w lód.Obszar akumulacji mas śniegu i przekształcania ich w lód lodowcowy nosi nazwę pola firnowego.Klasysyfikacja lodowców:lodowce typu alpejskiego , himalajskiego, piedmontowy, norweski         Lód może występować i tworzyć się nie tylko na lądzie, ale także na powierzchi morza.Zamarzanie wody morskiej o przeciętnym zasoleniu następuje w temperaturze około -1.9%*C.Lodowce kontynentalne rozprzestnieją się niekiedy na obszar szelfowy,W stosunkowo płytkim morzu gruba warstwa lodu spoczywa bezpośrednio na dnie i stanowi przedłużenie lodowca lądowego.W głebszych wodach siła wyporu unosi lód ponad dno.Wtedy często dochodzi do odłamywania się fragmentów ladolodu.Spoczywająca na szelfie oraz unoszaca sie na wodzie, ale nadal połączona z lądolodem kontynentalnym, część ladolodu określana jest jako lód szelfowy.Największym lodowcem szelfowym jest Bariera Lodowa Rossa  u wybrzeży Antarktydy.Oderwane od lodu szelfowego bryły i kry stanowią góry i wyspy lodowe.  Lód w lodowcach i ladolodach przemieszcza się .Siłą motoryczną powodującą ruch lodu jest grawitacja.Ruch ten częsciowo odbywa się metodą ślizgu dennego ,czyli przesuwania się masy lodowej po podłożu Tempo wędrówki lodu jest zazwyczaj niewielkie i wynosi  kilkadziesiąt centymetrów na dobę.Znacznie szybciej poruszają się niektóre lodowce alskańskie,bo do 2,6m/dobę, a niektóre strumienie lodowca grenlandzkiego nawet do 31-38m/dobę.Naogół szybciej poruszają się lodowce leżące w klimacie oceanicznym poneważ szybszy jest tam proces narastania lodu w polu firnowym.