Całość treści Makbeta zawiera się w jego zakończeniu, które według mnie jest wiecznie katualne, dgyż ukazuje nam uniwersalne wartości. Zakończenie Makbeta przypomina nam o przemijaniu, pokazuje, że efekt domina będzie się toczył, aż w przyszłości nie stanie na drodze jakaś przeszkoda. Pokazuje to, że plan raz wprawiony w ruch, będzie powtarzany. Przypomina nam to o tym i zmusza czytelnika do refleksji i do podsumowania całego dzieła. Stawia po znakiem zapytania wartości życia i ustawia znak mniejszości przy tejże porównując ją do władzy, oraz wszelakic dóbr doczesnych. Pokazuje że władza fascynowała zawsze dzięki czemu utwó ten jest nadal aktualny szczególnie w tych trudnych dla człowieka czasach, gdzie władza jest pożądana tak samo a kto wie czy nie bardziej niż wtedy. Czytelnik musi odnaleźć się w środku tego wszystkiego kierując się własnym systemem wartości, ale równierz uwzględniając otoczenie (zarówno ludzkie jak i materialne). Każdy z nas musiałby się zastanowić czy w obliczu stanięciana szczycie, będąc od niego o krok, nasz kręgosłup moralny nie uległby skrzywieniu, aby dostać się na najwyższy stopień wiecznej piramidy władzy, czy może zadowoliłby się tym co ma i stał zwrócony twarzą do szczytu wpatrując się we władcę. Czy dla miłości poświęcilibyśmy swoje człowieczeństwo, a jeśli tak, jak by się to dla nas skończyło (związek Makbeta)? Czy wynosząc dobra doczesne ponad ludzkie uczucia nie stajemy się niczym lew na sawannie, który zabija aby przeżyć i wybiera zawsze najsłabszą ofiarę, lecz w stadzie każdy czeka na jego niepowodzenie i kiedy tylko zauważy najmniejsze potknięcie rzuca się na niego aby zająć jego miejsce w hierarchi? Zakończenie utworu stawia w końcu pytanie: Jeżeli tak postąpimy to czy można to zatrzymać? Czy raz pęknięta skała będzie pękać dalej, powodując pękanie równierz innych skał?
